دسته: بهداشت بانوان

لیومیوم و پولیپ رحمی تومورهای بسیار شایعی است

 

لیومیوم رحمی:

لیومیوم و پولیپ رحمی تومورهای بسیار شایعی است که اغلب خانم‌ها اطلاعی از وجود آن در رحمشان ندارند و به طور اتفاقی هنگام معاینه یا انجام سونوگرافی متوجه این توده‌ ها می‌شوند.

البته در تعدادی از خانم‌ها هم دارای علامت بوده و آن هم خونریزی‌های غیرطبیعی رحمی است.

لیومیوم‌ها تقریبا در یک نفر از هر دو زن بالای 35 سال دیده می‌شود. به نظر می‌رسد چاقی، تخمک‌گذاری‌های نامنظم (خونریزی‌های بی‌نظم) و زمینه ژنتیکی (ابتلای مادر، خواهر و دختر) درصد ابتلا را بالا می‌برد.

علائم ليوميوم های رحمی:
1- 80-70 درصد بیماران بدون علامت هستند و طی یک معاینه لگنی یا در سونوگرافی کشف می شوند.

2- خونریزی قاعدگی سنگین: شایع ترین علامت در فیبروم می باشد و در یک سوم بیماران علامت دار، رخ می دهد.

3- دیسمنوره: درد در موقع پریود.

4- علائم ادراری و روده ای: لیومیوم بزرگ موجب فشار بر احشای مجاور شده و می تواند یبوست و تکرر ادرار ایجاد نماید.

5- چنانچه فیبروم در ورودی لوله های رحم یا سرویکس (دهانه رحم) قرار گیرد ممکن است باعث نازایی شود.

6- فیبروم زیر مخاطی باعث اختلال در لانه گزینی جنین و به دنبال آن نازایی شود.

7- گاه حتی فیبروم می تواند باعث انسداد متناوب روده ای شود یعنی روده کوچک می تواند بین فیبرومهای پایه دارِ روی رحم، گیر کند و باعث انسداد روده شود.

روش های تشخیص لیومیوم:
1- تعداد زیادی از لیومیوم ها با معاینه لگن تشخیص داده می شود. در معاینه دو دستی یک رحم بزرگ و نامنظم وسفت قابل لمس می باشد.
2- سونوگرافی از راه شکم یا واژن بهترین شیوه جهت تشخیص می باشد.
3- MRI و روش های دیگر تشخیصی درصورت لزوم کمک کننده می باشند .

درمان لیومیوم به عوامل مختلفی بستگی دارد

انواع روش های درمان لیومیوم:
درمان لیومیوم به چند عامل بستگی دارد که شامل سن بیمار، نزدیکی به زمان یائسگی، علائم بیمار و نظر بیمار می باشد.
1- تحت نظر قرار دادن بیمار:
درمان لیومیوم رحمی در وهله اول عبارتست از تحت نظر قرار دادن و پیگیری بیماران. برای اطمینان از اینکه تومور رشد سریع ندارد باید در ابتدا هر 3 تا 6 ماه بیمار معاینه شود. اندازه رحم در پرونده بیمار ثبت شود و محل قرار گرفتن لیومیوم باید ترسیم گردد. در صورت عدم رشد تومور فواصل معاینه را به یک سال افزایش می دهند.

در صورت وجود علائم ضعیف و غیرمسئله ساز می توان به طور علامتی درمان نمود. منوراژی با OCP های استروژن پایین و یا NsAID(داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی) نظیر ممتامیک اسید تا حدودی کمک کننده خواهد بود.

2- درمان طبی
(این درمان کلی و صرفا جهت اطلاع خوانندگان عزیز می باشد و تاکید می گردد بهترین درمان را از پزشک متخصص مربوط دریافت نمایید)
در حال حاضر درمان های طبی فقط باعث جلوگیری از رشد و پسرفت تومور می شوند و به طور کامل درمان نمی کند و اکثراً ظرف 2 تا 3 ماه بعد از قطع دارو تومورها به اندازه قبلی خود می رسند. لذا از این روش در بیمارانی که در حوالی یائسگی هستند و یا جهت کاهش عوارض جراحی قبل از عمل استفاده می شود. از میان داروهای مصرفی آگونیست های GnRH و Ru (یک آنتی پروژستین است) مؤثرتر و مناسب تر هستند.

آگونیست های مصنوعی دارای قدرت چندین برابر GnRH طبیعی بوده و به جز چند روز اول که باعث افزایش سنتز و ترشح گنادوتروپین ها و استروئیدهای جنسی می شود، از طریق مکانیسم desentization باعث مهار سنتز و ترشح گنادوتروپین ها و استروئیدهای جنسی می شود و یائسگی کاذب به وجود می آورد و ظرف 3 ماه باعث کاهش اندازه تومور به میزان 50% می شود. به دلیل عوارض شبیه یائسگی، این دارو بیش از 6 ماه استفاده می شود.

عوارض آن شبیه به عوارض دوران یائسگی است، نظیر گر گرفتگی و کاهش تودۀ استخوانی. در این صورت جهت کاهش عوارض شبه یائسگی می توان استروژن با، یا بدون پروژستین تجویز نمود.

فوائد و محاسن درمان طبی لیومیوم:
1. توقف خونریزی و اصلاح آنمی
2. کاهش حجم تومورها و در نتیجه امکان انجام هیسترکتومی واژینال به جای ابدومینال
3. امکان برش عرضی شکمی به جای برش میانی
4. جراحی ساده تر با عوارض کمتر
5. امکان کنترل بیماری تا رسیدن به یائسگی در بیماران در حوالی یائسگی

3 ـ درمان جراحی
درمان اصلی لیومیوم جراحی است که از طریق میومکتومی (برداشتن میوم) و یا هیسترکتومی انجام می شود. در آنها که تمایل به بچه دار شدن دارند و یا جراحی بزرگ را نمی توانند تحمل کنند میومکتومی انجام می شود.
اندیکاسیون های جراحی عبارتند از:
1. رشد سریع تومور
2. خونریزی شدید و مقاوم به درمان
3. درد شدید لگن یا دسمینوره ثانویه
4. وجود علائم فشاری (نظیر تکرر یا احتباس ادرار)
5. نازایی
6. زمانی که میوم اندازه رحم را به اندازه رحم 12 هفته یا بزرگتر رسانده باشد.
7. رشد تومور بعد از یائسگی

نکته:
این روش های درمان کلی و صرفا جهت اطلاع شما می باشد و تاکید می گردد بهترین درمان را از پزشک متخصص مربوط دریافت نمایید

تاثیر لیومیوم رحمی در بارداری:

لیومیوم رحمی بندرت باعث نازایی اولیه می‌شود، اما می‌تواند باعث سقط جنین شود و این هم به دلیل لانه‌گزینی نامناسب جفت در حاشیه یا روی لیومیوم است. اغلب خانم‌هایی که لیومیوم دارند در بارداری مشکل خاصی برایشان به وجود نمی‌آید، ولی زایمان زودرس در این گروه از مادران باردار دور از انتظار نیست و گاهی نیز به دلیل بزرگ بودن لیومیوم و قرارگیری نامناسب جنین داخل رحم ممکن است جنین دچار محدودیت رشدی شود.

لیزر مونالیزا برای درمان خشکی  یا خارش واژن استفاده می شود

لیزر مونالیزا چیست؟

لیزر مونالیزا تاچ (Laser MonaLisa Touch) یکی از متدهای جدید غیر جراحی است که در درمان افتادگی رحم، لبیا پلاستی، تنگ کردن واژن و… به اصطلاح برای جوانسازی واژن کاربرد دارد.

لیزر مونالیزا تاچ، مانند روش جوانسازی و کلاژن سازی پوست صورت عمل می کند. روش لیزر مونالیزا تاچ زمان زیادی صرف نکرده و تنها 3 تا  10 دقیقه طول می کشد، لیزر مونالیزا در جوانسازی واژن و در حل و درمان  بسیاری از نشانه های بی اختیاری ادرار، خشکی واژن و دیگر مشکلات ناحیه واژن از روش های بسیار پرکاربرد و با نتایج بسیار مناسب است.

کاربرد لیزر مونالیزا
– خشکی  یا خارش واژن
–  درد هنگام نزدیکی و  یا درد مزمن
–  بافت های  نازک و شکننده
–  از دست دادن انعطاف پذیری
–  بی اختیاری ادرار یا مشکلات مثانه
–  پرولاپس خفیف واژن
–  عفونت های واژن  و مثانه
–  روشن سازی واژن
–  مشکلات پس از یائسگی

این علائم، در حدود 50 درصد از زنان تأثیر می گذارد. شایع ترین علت این مشکلات، کاهش استروژن است که برای حفظ سلامتی و عملکرد سیستم های واژینال و ادرار ضروری است. این مشکلات به طور طبیعی پیش از یائسگی و به طور فزاینده ای پس از یائسگی اتفاق می افتد. کاهش طبیعی استروژن اغلب آسیب هایی را که پس از حاملگی، زایمان یا سایر عوامل ایجاد می  شود را تشدید می کند.

در حالی که بیشتر علائم یائسگی در طی زمان  برطرف می شود، اما  آتروفی واژن، به طور معمول حل نمی شود و در طول سال ها ممکن است بدتر شده و باعث بروز مشکلات دیگری مانند مشکل در  فعالیت جنسی و کیفیت زندگی می شود. البته این علائم بسیار رایج هستند و در حال حاضر، به راحتی قابل درمان هستند.
توجه داشته باشید  که نتایج روش لیزر مونالیزا ممکن است بسته به علت علائم، در هر بیمار متفاوت باشد.

  روش لیزر مونالیزا تاچ زمان زیادی صرف نکرده و تنها 3 تا  10 دقیقه طول می کشد

لیزر مونالیزا برای چه افرادی مناسب است؟
لیزر مونالیزا  تقریبا برای تمام زنان با نشانه های آتروفی واژن مناسب است، از جمله:
– در دوره یائسگی یا بعد از یائسگی
– با علائم ثانویه بر اثر داروهای سرطان یا جراحی که قادر به استفاده از درمان های هورمونی نیستند.
– در صورت پاسخ ندادن به درمان های دیگر
– با عدم کشش و الاستیسیته پوست، پرولاپس خفیف یا مشکلات مثانه پس از تولد فرزند

نتایج  لیزر مونالیزا
لیزر مونالیزا، اساسا ناحیه داخلی و خارجی واژن را جوان تر و منعطف تر  کرده و عملکرد  آن را بهبود می بخشد و باعث جوانسازی واژن می شود. همچنین این روش باعث تقویت بافتی است که از مثانه حمایت می کند تا علائم بی اختیاری را کاهش دهد.
تقریبا تمام بیماران پس از لیزر مونالیزا تاچ،  بهبود قابل توجهی در علائم خود دارند.

نتایج لیزر مونالیزا عبارتند از:
– جوان تر شدن پوست
– بافت قوی تر با کاهش قابل ملاحظه میزان  درد (و یا بدون درد) در طی مقاربت
– کاهش سوزش  و احساس خارش واژن
– کنترل بهتر ادرار و کاهش بی اختیاری ادرار
– کاهش عفونت واژن و مثانه
– سفت شدن واژن و انعطاف پذیری بهتر
– افزایش احساس و ارگاسم
– افزایش میل جنسی و اعتماد به نفس

لیزر مونالیزا با تحریک فرآیندهای احیا کننده بدن برای ایجاد سلول های هیدراته و سالم تر و بهبود جریان خون در دیواره های واژن عمل می کند.
این روش، تاثیر مستقیمی بر یکپارچگی و کشش بافت واژن دارد و اسیدیته واژن را به سطوح نرمال تری افزایش می دهد. بسیاری از علائم آتروفی واژن با بازسازی محیطی سالم و جوانی واژن به سادگی ناپدید می شوند.

لیزر مونالیزا، اساسا ناحیه داخلی و خارجی واژن را جوان تر و منعطف تر می کند

این دستگاه به طور منحصر به فردی طراحی شده است تا هزاران بار پرتوهای کوچک (یا DOT) از  انرژی و حرارت را به طور مستقیم به لایه سطحی دیواره واژن هدایت کند و می تواند به آرامی داخل کانال واژینال قرار گیرد. این روش شامل انتقال گرما به بافت واژن بوده و به طور طبیعی روند بازسازی واژن و بافت همبندی را با تحریک فعالیت سلول های آن انجام می دهد. با این کار، کلاژن جدید  ایجاد شده و بافت ها را سالم و جوان می کند.

به دلیل ماهیت تقسیم شده لیزر، هر درمان تنها  قسمت کوچکی از (6٪)  واژن را تحت تاثیر قرار می دهد. البته بهبود علائم در همان جلسه اول درمانی مشاهده می شود اما بهتر است که روند درمان تا 3 جلسه ادامه داشته باشد تا علائم آتروفی واژینال بهبود یابد.

در لیزر واژن نتایج روش مونالیزا به طور کلی بسیار خوب است و در جوانسازی واژن موثر است، اما میزان و مدت زمان  بهبودی در  بیماران  متفاوت است. بسیاری از بیماران پس از درمان  مونالیزا بلافاصله نتایج درمان را  مشاهده می کنند و در  برخی دیگر، دوره بهبودی ممکن است از یک تا سه ماه طول بکشد.

بیماران مبتلا به علائم آتروفی واژینال ممکن است لازم باشد تا  4 یا 5  جلسه درمانی داشته باشند تا نتایج بهتری داشته باشد. این مورد در حین مشاوره با پزشک ارزیابی و بررسی می شود. بعضی از بیماران در عرض چند روز بهبودی کامل دارند  اما پس از چند هفته، تغییرات قابل ملاحظه ای در بهبودی کلاژن در مخاط واژن مشاهده می شود و به مدت 6 ماه ادامه می یابد. این علائم معمولا بین 12 تا 18 ماه طول می کشد.

همانطور که روند افزایش سن رو به جریان است،  بیماران ممکن است چندین جلسه دیگر را در طی یک تا دو سال  برای حفظ نتایج بهتر، داشته باشند. همچنین، روش لیزر مونالیزا  می تواند به راحتی در ارتباط با هورمون درمانی استفاده  شود.

چه افرادی برای روش مونالیزا مناسب نیستند؟
اگر چه مونالیزا تاچ یک روش کاملا ایمن و  با حداقل مشکلات  و بدون عوارض جانبی است، اما گروه کوچکی از بیماران هستند که ممکن است برای این روش مناسب نباشند و پزشک متخصص روش های درمانی دیگری را پیشنهاد می کند.

این شرایط عبارتند از:
– نتایج غیر طبیعی پاپ اسمیر
– هرگونه عفونت یا مشکلات  پوستی
– ضایعات غیر معمولی که  ممکن است نیاز به تایید متخصص داشته باشند
– انجام روش درمانی یا جراحی مرتبط با سرطان یا پرولاپس

روش درمانی لیزر مونالیزا عوارض جانبی خاصی ندارد.

مزایای استفاده از لیزر مونالیزا
لیزر واژن روشی ایمن و مناسب است  که دارای مزایای زیادی  است.
برخی از آن ها عبارتند از:
– روشی بدون درد که نیازی به بی حسی موضعی و یا بیهوشی کامل ندارد
– پایین بودن  هزینه روش مونالیزا نسبت به روش های جراحی
– بدون عوارض و مشکلات جانبی خاص

– مدت زمان کوتاه بهبودی و نتایج اثر بخش (برخلاف دیگر درمان های دارویی که مدت زمان طولانی است)
– روشی کاملا مطمئن و ایمن و غیرتهاجمی
– درمان و رفع مشکلات مربوط به نزدیکی و مقاربت
– تعادل pH واژن و کاهش قابل توجه عفونت های ناحیه واژن
– دوره بهبودی بسیار کوتاه و انجام فعالیت های روزانه، بلافاصله پس از لیزر مونالیزا
– روشن سازی و جوانسازی ناحیه واژن  و احساس بهتر هنگام رابطه زناشویی

عوارض لیزر واژن
روش درمانی لیزر مونالیزا عوارض جانبی خاصی ندارد. در حقیقت می توان گفت که مزایای این روش بسیار بیشتر از عوارض و معایب آن است. این روش یکی از بهترین روش های درمانی برای انواع بیماری های زنانه محسوب می شود که با تغییر ظاهر و برخی مشکلات مربوط به ناحیه واژن به کار می رود.

روش لیزر مونالیزا یا همان لیزر واژن زمان زیادی طول نمی کشد  و معمولا به صورت سرپایی است که بیمار پس از آن بستری نشده و می تواند به منزل مراجعه کند. عوارض لیزر مونالیزا در برخی موارد شامل قرمزی پوست ناحیه واژن و گاهی التهاب و تورم است. البته این عوارض تقریبا جزیی بوده و پس از گذشت چند روز برطرف می شود. به طور کلی می توان گفت که روش لیزر مونالیزا نسبت به دیگر روش های درمانی موثر تر بوده و نتایج مناسبی دارد.

منبع: nabzema.com

کیست بارتولن زمانی اتفاق می افتد که کانال خروجی غدد بارتولن مسدود می شود

کیست بارتولن (Bartholin’s cyst) و آبسه بارتولن چیست؟
دو غده بارتولن در ورودی مهبل (واژن) زن، در هر طرف قرار دارد. آنها کوچک هستند و در حالت عادی دیده یا حس نمی شوند. کاربرد آنها این است که مایع را بر روی سطح مخاطی (داخلی) لگن – پوست کبد اطراف مهبل (واژن) ترشح کنند. مشکلات با غدد بارتولن عبارتند از کیست، که بزرگ شدن غده نسبتا بی درد است و آبسه هایی که عفونت غدد هستند. به طور معمول تنها یکی از دو غده متضرر می شود.

چه چیزی باعث کیست بارتولن می شود؟
کیست بارتولن زمانی اتفاق می افتد که کانال خروجی غدد بارتولن مسدود می شود. سیال تولید شده توسط غدد تجمع می کند، غدد متورم شده و کیست ایجاد می شود. آبسه زمانی اتفاق می افتد که کیست آلوده می شود.

آبسه های بارتولن می تواند توسط هر یک از باکتری ها ایجاد شود. این باکتری ها شامل ارگانیسم های باکتریایی هستند که باعث بیماری های منتقله از راه جنسی مانند بیماری کلامیدیا و گونوره می شود و همچنین باکتری هایی که به طور معمول در دستگاه گوارش وجود دارند مانند Escherichia coli. این آبسه ها معمولا شامل بیش از یک نوع ارگانیسم می باشند.

نشانه های کیست بارتولن چیست؟
– کیست بارتولن باعث تورم لگن در یک طرف، در نزدیکی ورود به مهبل (واژن) می شود. کیست معمولا دردناک نیست و درد قابل توجه نشان دهنده آبسه رشد کرده است. با این حال، کیست های بزرگ ممکن است به دلیل اندازه آنها دردناک باشند.

– آبسه بارتولن سبب درد قابل توجهی علاوه بر تورم می شود. ناحیه متورم بسیار حساس است و پوست قرمز می شود. پیاده روی و نشستن ممکن است کاملا دردناک باشد.

– زنان با آبسه های بارتولن معمولا تب ندارند. ترشحات واژن ممکن است وجود داشته باشد، به ویژه اگر عفونت توسط یک بیماری جنسی منتقل شده باشد.

برای کیست باتولین چه زمانی نیاز به مراقبت های پزشکی است؟
– اگر توده تناسلی در عرض چند روز پس از درمان خانگی بهبود نیافتند یا بزرگتر شدند به پزشک مراجعه کنید.

– اگر توده یا جرم دردناک باشد، نشان می دهد که آبسه رشد کرده است. باید تخلیه شود.

– اگر علائم دیگر، از جمله ترشحات واژن، تب و یا استفراغ دارید، به پزشک مراجعه کنید.

– با کیست ها و آبسه های بارتولین، دلیل اصلی برای مراجعه به اورژانس، درد حاد است.

زنانی که در معرض درد شدید هستند یا نمیتوانند به راحتی بنشینند یا قدم بزنند باید در اسرع وقت به دکتر مراجعه کنند. اگر چه علائم مانند تب بالا و درد شکم به علت آبسه های بارتولین ایجاد نمی شود، در صورت وجود علائم، به پزشک مراجعه کنید.

آزمونها و تست های کیست بارتولین
به طور کلی تشخیص کیست و یا آبسه بارتولین توسط معاینه فیزیکی انجام می شود. در بسیاری از موارد، هیچ تست اضافی مورد نیاز نیست. گاهی اوقات نمونه ها برای تعیین نوع باکتریایی که باعث عفونت می شود و برای عفونت های منتقله از راه جنسی مانند گونوره (سوزاک) و کلامیدیا انجام می شود. این نمونه ها به سادگی از مواد تخلیه شده از آبسه یا از دهانه رحم گرفته می شود. نتایج این آزمایش ها تا حدود 48 ساعت بعد در دسترس نیست بنابراین درمان به زودی مشخص نمی شود. با این حال، ممکن است نیاز به درمان با آنتی بیوتیک داشته باشید.

 برای آبسه های بارتولین درمان تخلیه لازم است

درمان کیست بارتولین چگونه است؟
اغلب کیست بارتولن نیاز به درمان ندارد – به ویژه اگر کیست هیچ نشانه ای ایجاد نکند. در صورت نیاز، درمان بستگی به اندازه کیست، میزان ناراحتی شما و آلودگی آن که می تواند به منجر به آبسه شود، دارد. گزینه های درمان شامل موارد زیر است:

1-  حمام سیتز
حمام کردن در وان آب گرم (حمام سیتز)، چند بار در روز به مدت سه یا چهار روز، به درمان كیست كوچك آلوده كمك می كند و باعث می شود کیست پاره شده و و تخلیه شود.

2-  جراحی
ممکن است به جراحی برای تخلیه کیست آلوده یا بسیار بزرگ نیاز داشته باشید. تخلیه کیست می تواند با استفاده از بیهوشی موضعی یا مسکن انجام شود. برای این عمل، پزشک یک برش کوچک در کیست ایجاد می کند و به کیست اجازه می دهد تخلیه شود. سپس لوله لاستیک کوچک (کاتتر) در برش قرار می دهد. کاتتر به مدت شش هفته در محل نگهداری می شود تا برش باز شود و امکان تخلیه کامل فراهم شود.

3- آنتی بیوتیک ها
اگر کیست آلوده باشد یا آزمایشات نشان دهد شما عفونت جنسی دارید، پزشک آنتی بیوتیک تجویز می کند. اما اگر کیست به درستی تخلیه شود، ممکن است به آنتی بیوتیک نیاز نداشته باشید. جراحی برداشت کیست معمولا در بیمارستان تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. جراحی احتمال خونریزی یا عوارض بعد از عمل دارد.

درمان خانگی کیست بارتولین
درمان خانگی کیست ها و آبسه های بارتولین شامل حمام های سیتز( نشستن در لگن و یا وان آب گرم) می شود که باعث تسهیل تخلیه می شود. حوضچه های حمام اختصاصی در دسترس هستند، اما ساده ترین روش این است که در حمام در چند اینچ آب گرم بنشینید. آب نباید خیلی داغ باشد، اما باید نسبتا گرم باشد. باید به مدت 10-15 دقیقه، 3-4 بار در روز این کار را انجام دهید. این درمان اغلب برای کیست های بارتولین استفاده می شود. آبسه ها اغلب نیاز به تخلیه توسط دکتر دارند.

سایر روش های درمانی کیست بارتولن
– برای کیست بارتولین کوچک که بیش از حد دردناک نیست، درمان شامل حمام Sitz ( نشستن در لگن و یا وان آب گرم) مناسب است.

– استفاده از کیست های قابل درمان با آنتی بیوتیک ها و حمام های SITZ ( نشستن در لگن و یا وان آب گرم)  برای خنک کردن عفونت گاهی مناسب است. اگر این درمان عفونت را از بین ببرد، جراحی ارتجاعی بعدا انجام می شود.

مراقبت های پس از درمان کیست بارتولن
زناني كه كيست بارتولن را تخليه کرده اند بايد در عرض 24-48 ساعت پس از تخلیه براي بازبيني به پزشک مراجعه كنند. همچنین حمام سیتز باید ادامه پیدا کند تا تخلیه به طور کامل انجام شود.  خانم ها باید داروی مسکن مصرف کنند. این داروها باید طبق نظر پزشک مصرف شود. اگر آنتی بیوتیک تجویز شد، باید تا انتها مصرف شود.  اگر علائم جدیدی از قبیل افزایش تورم، درد، ترشحات واژن یا تب را تجربه کردید، باید به پزشک مراجعه کنید.

درمان و جراحی کیست بارتولن
– برای آبسه های بارتولین و کیست های بزرگ یا دردناک، درمان تخلیه لازم است. آبسه یک عفونت در فضای محصور است و آنتی بیوتیک ها به فضای محصور وارد نمی شوند. بنابراین، درمان آبسه نیاز به تخلیه عفونت دارد. زهکشی آبسه بارتولین را می توان در مطب دکتر یا بخش اورژانس بیمارستان انجام داد. بیهوشی موضعی بر روی آبسه تزریق می شود و سپس بر روی سطح داخلی ورودی واژن ایجاد می شود. پس از خروج مواد آلوده، حفره آبسه با گاز یا کاتتر کوچک بسته می شود. این حفره را باز نگه می دارد و باعث تخلیه بیشتر می شود. گاز پس از 24-48 ساعت برداشته می شود. اگر یک کاتتر کوچک استفاده شود، ممکن است برای چندین هفته به جای گذاشته شود تا احتمال عود به حداقل برسد. کاتتر روش ترجیحی زهکشی است، زیرا درد کمتری دارد و موفقیت آمیز است.

– تخلیه آبسه می تواند ناراحت کننده باشد، زیرا بیحسی موضعی همیشه در بافت متورم کار نمی کند. بسته به ترجیحات مریض و دکتر داروهای IV ممکن است برای آرام سازی و کاهش درد در طول مراحل تجویز شود. پس از تخلیه آبسه، درمان آنتی بیوتیک معمولا لازم نیست. با این حال، اگر عفونت منتقله از راه جنسی وجود داشته باشد، یا اگر شواهدی از عفونت ادراری و واژن وجود داشته باشد، آنتی بیوتیک تجویز می شود. در بعضی موارد، این کار چند روز پس از درمان اولیه و پس از نتایج آزمایشگاه انجام خواهد شد.

– در عمل جراحی برش روی پوست روی کیست انجام می شود و سپس از طریق دیواره کیست عفونت خارج می شود. سپس دیواره کسیت دوخته شده تا از عود کیست جلوگیری شود.

درمان و پیگیری کیست بارتولن
– زناني كه كيست بارتولين يا تخليه آبسه داشته اند بايد در 24-48 ساعت براي بازبيني و حذف مواد به پزشک مراجعه کنند. در عین حال باید حمام های Sitz( نشستن در لگن و یا وان آب گرم)  را برای ادامه تخلیه  بکار ببریم.

– اگر قبل از موعد باند از بین برود، با دکتر تماس بگیرید. بسته به زمان بندی، اندازه آبسه و ادامه نشانه ها نیاز به جایگزینی می باشد.

– زنان ممکن است از داروی مسکن استفاده کنند. اگر آنتی بیوتیک تجویز شود، باید به طور کامل مصرف شود.

– اگر علائم جدیدی از جمله افزایش تورم، درد، تخلیه واژن یا تب را مشاهده کردید به پزشک مراجعه کنید.

جلوگیری از کیست بارتولین
– اگر کیست بارتولین توسعه یابد، درمان سریع شامل نشستن در لگن یا وان آب گرم است و ممکن است مانع توسعه آبسه شود.

– شیوه های مناسب رابطه جنسی می تواند بیماری های منتقله از راه جنسی را کاهش دهد و بنابراین از تشکیل آبسه های ناشی از آن جلوگیری می کند.

پس از درمان  کیست بارتولین چه اتفاقی می افتد؟
اکثر زنان در عرض 24 ساعت پس از تخلیه احساس خوبی دارند. بعضی از افراد مبتلا به کیست های مکرر یا آبسه ها می شوند. اگر این اتفاق بیفتد، کل غده بارتولین را می توان خارج کرد. متخصص زنان اغلب این عمل جراحی را انجام می دهد.

منبع: ooma.org

واژن شما، مجرای عضلانی داخلی است که گردنه‌ رحم را به بخش بیرونی آلت تناسلی (فرج) متصل می‌کند

واژن شما چیزهایی برای گفتن در مورد سلامت، سن، قاعدگی و سایر تابوها دارد.

بیشترین اشتباهی که خانمها در مطب پزشک متخصص زنان مرتکب می‌شوند این است که هرچیزی را که مربوط به زنانگی‌شان در قسمت پایین تنه می‌‌شود واژن می‌نامند! در صورتیکه اینطور نیست و هر قسمتی جداست. واژن شما، مجرای عضلانی داخلی است که گردنه‌ رحم را به بخش بیرونی آلت تناسلی (فرج) متصل می‌کند. فرج، تمام آن چیزی است که شما از بیرون می‌بینید و شامل لابیا ماژور و لابیا مینور (لبه‌های درونی و بیرونی)، کلیتوریس (مرکز حساسی که در نوک بالاییی لابیا قرار دارد) و مجرای ادرار می‌شود.

ترشحات واژن آنقدرها هم غیرطبیعی نیست
فکر می‌کنید زیاد ترشح دارید؟ احساس بدی نداشته باشید؛ ترشحات واژن تا حدودی طبیعی است و بسته به سیکل قاعدگی‌تان می‌تواند کم و زیاد شود. بین دو سیکل قاعدگی، ترشحات بیشتر می‌شود و معمولا شفاف و کشدار است (مثل سفیده تخم مرغ). این ترشحات باعث تسهیل حرکت اسپرم به سمت واژن، گردنه رحم و رحم می‌شود تا باروری بتواند روی بدهد. ضمنا ترشحات شما را خبردار می‌کنند که زمان باروری در ماه کِی است.

در روزهای دیگر ماه، ترشحات ممکن است سفیدتر و غلیظ تر باشد. و اما علائمی که باید حتما به آنها توجه کنید: ترشحات پنیری می‌توانند نشاندهنده‌ی یک عفونت قارچی باشند. ترشحات خاکستری با بوی نامطبوع می‌توانند نشاندهنده‌ی واژینوسیس باکتریایی (‌BV) باشند. ترشحات غلیظ خاکستری، زرد و یا سبز رنگ نیز می‌توانند از عوارض سوزاک باشند که یک عفونت آمیزشی (STI) است. در چنین مواردی باید به پزشک مراجعه کنید.

واژن همیشه قوی نمی‌ماند
حدود 40 درصد از خانمها به نوعی افتادگی رحم (pelvic organ prolapsed) دچار می‌شوند که در آن، دیواره‌های واژن به سمت دهانه‌ی واژن، افتادگی پیدا می‌کند. متاسفانه خیلی از خانمها خجالت می‌کشند در مورد این مسئله با پزشک صحبت کنند و خیلی‌ها نیز اصلا نمی‌دانند که واژن هم ممکن است قدرتش را از دست بدهد و نتواند از رحم حمایت کند.

علائم افتادگی رحم شامل احساس توده در واژن، درد هنگام مقاربت، احساس فشار در واژن، مشکلات ادرار و دفع و کمر درد یا لگن درد می‌شود. ریسک فاکتورهای افتادگی رحم نیز شامل بارداری، زایمان، سالخوردگی، یائسگی، سیگار کشیدن و یا ضربه می‌شود. پزشک شما احتمالا تمرینات تقویت کف لگن برای‌تان تجویز می‌کند یا برای رفع افتادگی، دستگاه حلقه‌ای کوچکی در واژن کار گذاشته می‌شود.

لطفا بعد از رابطه جنسی ادرار کنید
در بدن زنان، مجرای ادرار، واژن و مقعد بسیار نزدیک به هم هستند. رابطه‌ی جنسی می‌تواند باعث شود باکتری‌های مقعد به سمت مثانه راه پیدا کنند؛ یعنی جایی که احتمال عفونت مجاری ادرار را چند برابر می‌کنند. اما در بدن مردان وضع فرق می‌کند؛ ناحیه‌ی مقعد فاصله‌ی زیادی تا مجاری ادرارشان دارد زیرا بیضه‌ها این میان قرار گرفته‌اند.

حین رابطه‌ی جنسی، باکتری‌ها می‌توانند به اطراف حرکت کنند و اگر مستعد عفونت باشید، ادرار کردن قبل و بعد از مقاربت کمک می‌کند دهانه‌ی مجرای ادرار از باکتری‌ها پاکسازی شود.

دوش واژینال نگیرید
واژن شما این کار را دوست ندارد.در ایالات متحده آمریکا، یک چهارم خانمهای 15 تا 44 ساله از دوش واژینال استفاده می‌کنند. دوش واژینال نه تنها pH طبیعی واژن را تغییر می‌دهد، بلکه ریسک عفونت و حساسیت را نیز بالا می‌برد؛ ناحیه‌ی واژن شما خودش بدون دوش واژینال نیز تمیز است.

واژن شما یک جای کثیف و ناخوشایند نیست که نیاز داشته باشد با روش‌های شدید، مرتبا آن را تمیز کنید. تمیز کردن واژن درست مانند تمیز کردن هر قسمت دیگری از بدن است. معمولا توصیه می‌شود با آب و یک صابون ملایم، تمام بدن از جمله واژن را شستشو دهید؛ بدون لیف یا اسپری کردن آب، همین!

تمرین کگل بسیار خوب است اما نه برای همه
خیلی از افراد تصور می‌کنند تمرین کگل فقط در دوران بارداری و بعد از آن مفید است. اما معلوم شده که داشتن کف لگنی قوی و سالم می‌‌تواند بر سلامت و عملکرد مثانه، واژن و دفع در تمام طول زندگی اثر بگذارد. هر چند بسیاری از پزشکان تمرین کگل را در دوران بارداری توصیه می‌کنند اما مطالعات نشان داده تمرینات مربوط به کف لگن می‌تواند در هر زمانی از نشت ادرار به هنگام سرفه و عطسه پیشگیری کند و ضمنا جلوی افتادگی رحم را نیز بگیرد. عضلات کف لگن خود را منقبض کنید، جوری که انگار می‌خواهید جلوی جریان ادرارتان را بگیرید، سه ثانیه نگه دارید، شل کنید و دوباره 10 تا 12 بار تکرار کنید. تدریجا انقباضات را به 10 ثانیه برسانید.

اما عده‌ای از خانمهایی که به هنگام مقاربت، درد دارند یا مکررا ادرار می‌کنند ممکن است عضلات کف لگن‌شان بیش از حد سفت باشد، نه ضعیف. در این شرایط، تقویت کردن عضلات کف لگن می‌تواند مشکل را بدتر کند. اگر تردید دارید که دچار چنین مشکلی هستید، به پزشک مراجعه کنید تا شما را برای کمک به شل کردن این عضلات، به فیزیوتراپیست ارجاع دهد.

به بوی واژن بعد از رابطه جنسی توجه کنید
ترشحات واژن اسیدی هستند (pH پایین). اما منی مردها قلیایی است (pH بالا). وقتی این دو ترکیب می‌شوند، واکنش‌های شیمیایی سبب بروز ویژگیهای زیادی می‌شود که ممکن است بوهای خاصی تولید کنند. بوی خاص ترشحات شما بستگی به سطح pHتان دارد. اگر متوجه شدید بعد از رابطه‌ی جنسی از واژن‌تان بویی ناخوشایندی شبیه زهم ماهی استشمام می‌شود به پزشک مراجعه کنید، چون می‌تواند علامت اختلال باکتریایی در واژن شما یا عفونتی در منی همسرتان باشد.

واژن شما یک جای کثیف و ناخوشایند نیست که نیاز داشته باشد با روش‌های شدید، مرتبا آن را تمیز کنید

از لوبریکانت (روان کننده) استفاده نمی‌کنید؟ اشتباه می‌کنید
بررسی‌ها حاکی از آن هستند که بیش از 65 درصد از خانمها برای لذتبخش‌تر کردن یا راحت‌تر کردن رابطه‌ی جنسی از روان کننده استفاده می‌کنند. این زنان ادعا می‌کنند رابطه‌ی جنسی‌شان با استفاده از لوبریکانت در مقایسه با زمانی که از آن استفاده نمی‌کنند، لذتبخش‌تر است.

لذت بردن از مقاربت مخصوصا با افزایش سن، اهمیت زیادی دارد زیرا این قدرت را دارد که روحیه را تقویت کند، دور کمر را کاهش بدهد و حتی طول عمر را بیشتر کند. معروف‌ترین عامل خشکی واژن یائسگی است اما سایر عوامل موثر شامل استرس، جت لگ، الکل، قرص‌های ضد بارداری و البته طولانی شدن رابطه‌ی جنسی می‌شود.

اگر از لوبریکانت استفاده می‌کنید، ترکیبات آن را بررسی کنید. لوبریکانت‌هایی که محلول در آب هستند انتخاب خوبی برای افزایش لذت و به هنگام استفاده از کاندوم به شمار می‌روند. لوبریکانت‌های محلول در روغن مانند روغن نارگیل به هنگام استفاده از کاندوم مناسب نیستند زیرا احتمال پارگی آن را افزایش می‌دهند. لوبریکانت‌های سیلیکونی برای رابطه‌ی جنسی طولانی مدت مناسبند. اگر مستعد عفونت هستید، حتما از انواع بدون گلیسرین آن استفاده کنید زیرا قندها می‌توانند موجب تکثیر عفونت مخمری در واژن شوند.

از تامپون درست استفاده کنید
درست است که بعد از استفاده از تامپون دست‌های‌تان را می‌شویید اما پیش از استفاده از آن چطور؟ دست‌های آلوده می‌توانند تامپون را هم آلوده کنند و این تامپون آلوده قرار است چهار تا هشت ساعت در واژن‌تان بماند. اگر پریود نیستید هرگز از تامپون استفاده نکنید زیرا وارد کردن تامپون زمانی که پریود نیستید باعث می‌شود ترشحات در واژن حبس شوند و pH آن را تغییر دهند و احتمال عفونت را بالا ببرند. ضمنا بعد از مدفوع حتما تامپون را عوض کنید. اگر این کار را نکنید، باکتریهای مقعد ممکن است به بند تامپون سرایت کرده و مجاری ادرار را آلوده کنند.

لطفا فقط لباس زیر نخی بپوشید
واژن شما نیاز دارد گاهی هوای تازه تنفس کند. محیط مرطوب و تنگ و تاریک می‌تواند مانع رسیدن هوا شود و عفونت مخمری یا عفونت باکتریایی ایجاد کند. لباس زیر تماما نخ یا حداقل با فاق نخی، بهترین انتخاب برای شماست. اگر مستعد عفونت هستید خوب است گاهی بدون لباس زیر بخوابید یا بعد از دوش گرفتن، واژن‌تان را کمی در معرض باد خنک سشوار قرار دهید تا رطوبت اضافی آن گرفته شود. همچنین توصیه می‌کنیم لباس باشگاه یا مایو را مدت طولانی به تن‌تان نگه ندارید.

پریودتان از خیلی چیزها تاثیر می‌گیرد
اگر پریود نشوید منطقی است که به بارداری‌تان مظنون شوید. اما اگر مرتبا قرص ضد بارداری مصرف می‌کنید یا رابطه‌ی جنسی ندارید، فاکتورهای دیگری می‌توانند زمان پریودتان را مختل کنند، مثلا استرس می‌تواند سیکل قاعدگی را متوقف کند.

دانشمندان اینگونه توضیح می‌دهند که؛ توقف سیکل قاعدگی به هنگام استرس، جزئی از تکامل است، استرس شما چه در مواجهه با یک شیر درنده باشد و چه در واکنش به پرداخت وثیقه، بدن و مغز شما، هورمون‌های تولید مثل‌تان را متوقف می‌کند تا شما در چنین شرایط دشوار و اضطراب برانگیزی، بچه‌دار نشوید. ورزش زیاد نیز اگر توسط بدن عامل استرس برانگیز تلقی شود می‌تواند پریود را متوقف کند.

نوشیدن الکل نیز بر سیکل قاعدگی اثر می‌گذارد؛ حتی نوشیدن مقداری از الکل که به کبد یا سایر اندامها آسیب نمی‌‌زند می‌تواند موجب بهم خوردن سیکل قاعدگی شود. سایر علت‌های ممکن در پریود غیرعادی: داروهای ضد افسردگی، کارهای شیفتی، پایین بودن میزان چربی بدن، افزایش وزن فوری، اختلال تیروئید و سیگار کشیدن.

واژن شما نیاز دارد گاهی هوای تازه تنفس کند

با بالا رفتن سن، شکل واژن تغییر می‌کند
واژن شما هم درست مانند بقیه قسمت‌‌های بدن‌تان، تغییر شکل و تغییر رنگ می‌دهد. در دهه‌ی بیست زندگی‌تان واژن شما ممکن است قابل رویت‌تر باشد اما لب‌های اطراف آن به مرور، نازک‌تر و کوچک‌تر می‌شوند. چربیهای زیرپوستی در سراسر بدن با افزایش سن کاهش می‌یابد.

در دهه‌ی سی زندگی‌تان، هورمون‌ها بواسطه‌ی بارداری تغییر می‌کنند یا افزایش سن می‌تواند باعث تیره شدن اطراف واژن شود. در دهه‌ی چهل زندگی‌تان، کاهش استروژن می‌تواند تعادل pH واژن را تغییر داده و انگیزه‌ای برای التهاب و نازک شدن و خشک شدن دیواره‌های واژن شود.

یکی از بهترین راههای حفظ سلامت واژن، داشتن رابطه‌‌های جنسی مکرر است. رابطه‌ی جنسی باعث نمی‌شود واژن کشیده‌تر شود و همانطور بماند، بلکه در اثر تحریک، واژن شل می‌شود و بعد از آن دوباره سفت خواهد شد و فرقی هم نمی‌کند هر چند وقت یکبار فعالیت جنسی داشته باشید.

داشتن چند زایمان می‌تواند باعث شود عضلات واژن خسته شده و دیگر نتوانند کاملا منقبض شوند. افزایش سن نیز همین تاثیر را دارد و به همین دلیل است که برخی از خانمها با افزایش سن، از شل شدن واژن خود شکایت دارند، چه سابقه‌ی زایمان داشته باشند و چه نه. تمرین کگل به سفت کردن این عضلات کمک می‌کند.

واژن‌تان را بهتر بشناسید
از یک آینه کمک بگیرید تا ببینید واژن‌تان دقیقا چه شکلی است و با آن بهتر آشنا شوید، در نتیجه خواهید توانست تغییرات ناگهانی را زودتر تشخیص داده و در زمان مناسب به پزشک مراجعه کنید. گاهی ممکن است توده یا برآمدگی در واژن‌تان بوجود بیاید اما تا مدتها متوجه آن نشوید. برای معاینه‌ی واژن‌تان از یک آینه‌ی کوچک با دسته‌ی بلند و یک چراغ قوه استفاده کنید.

دست‌های‌تان را بشویید و روی زمین، کاناپه یا تختخواب بنشینید، پشت‌تان بالش بگذارید، لابیا، کلیتوریس، مجرای ادرار، دهانه‌ی واژن و دهانه‌ی مقعدتان را خوب بررسی کنید و اگر متوجه هر گونه مشکل یا چیز غیر عادی مثل زگیل یا ترشح بد بو شدید به پزشک مراجعه کنید.

منبع: bartarinha.ir

گردآوری:مجله یک پارس

به صورت معمول وقتی به عفونت اشاره می‌شود خانم‌ها فکر می‌کنند هر نوع ترشحی از واژن عفونت است و باعث چسبندگی می‌شود.

به صورت معمول وقتی به عفونت اشاره می‌شود خانم‌ها فکر می‌کنند هر نوع ترشحی از واژن عفونت است و باعث چسبندگی می‌شود.در ابتدا باید گفت که چسبندگی‌های شایع در زنان چند دسته‌اند؛ یکی چسبندگی داخل رحم است و دیگری چسبندگی در داخل لگن که هر یک از این دو حالت، موضوعی جداگانه است.چسبندگی داخل رحمی در شرایط معمولی برای هیچ زنی اتفاق نمی‌افتد، چرا که پوشش درونی رحم یا مخاط آندومتر در رحم به طور طبیعی و مرتب ایجاد می‌شود و ریزش می‌کند که باعث به وجود آمدن قاعدگی می‌شود. اما گاهی اوقات تحت شرایطی این مخاط از بین می‌رود و کم‌کم به دلیل فقدان آندومتر، قسمت‌های مختلف داخلی رحم به هم می‌چسبند که اصطلاحا به آن «نشانگان آشرمن» گفته می‌شود.

چسبندگی رحم چیست؟
چسبندگی رحم یا سندرم آشرمن، چسبندگی داخل رحمی در داخل رحم و / یا دهانه رحم است. در بسیاری از موارد دیواره های جلویی و پشتی رحم به یکدیگر می چسبند. در موارد دیگر، چسبندگی فقط در قسمت کوچکی از رحم ظاهر می شود. میزان چسبندگی خفیف، متوسط یا شدید است. چسبندگی می تواند نازک یا ضخیم باشد، لکه دار در محل یا درهم و برهم باشد. چسبندگی معمولا عروقی نیست، که یک ویژگی مهم در درمان می باشد.

در بعضی موارد، چسبندگی هیچ علائمی نشان نمی دهند، اما نشانه های رایج عبارتند از:
–  پریودی های بسیار سبک یا قطع دوره (آمنوره).

این حالت زمانی رخ می دهد که بافت زخم جایگزین اندومتر (پوشش داخلی رحم) شده است. در این حالت بافت در طول چرخه قاعدگی طبیعی خونریزی می کند. گاهی، بافت زخم، باز شدن دهانه رحم را متوقف می کند و باعث توقف جریان خونریزی قاعدگی می شود.

   –  درد لگن و گرفتگی
–  درد شدید قاعدگی
–  ناباروری یا سقط جنین مکرر

– اگر این علائم را دارید، باید با پزشک خود ملاقات داشته باشید. ما می توانیم هیستروسکوپی را برای بررسی پوشش رحم انجام دهیم و چسبندگی را بررسی کنیم. هیستروسکوپی یک روشی است که در آن یک تلسکوپ نازک، انعطاف پذیر، تلویزیونی را به داخل واژن و از طریق دهانه رحم وارد می کند تا به طور مستقیم داخل رحم مشاهده شود.

– همچنین می توانیم سونوگرافی ترانس واژینال برای اندازه گیری ضخامت اندومتر خود و بیوپسی رحم انجام دهیم تا بتوانیم بافت های اندومتری معمولی را بررسی کنیم.

چسبندگی رحم به چه علت بوجود می آید؟
چسبندگی رحم معمولا توسط آسیب به بافت رحم ایجاد می شود، مانند:
–  کورتاژ تشخیصی یا کورتاژ برای سقط جنین
–  کورتاژ مجدد برای خارج کردن باقی مانده جفت یا جنین
–  جراحی رحم
–  عفونت رحم یا لگن
–  خونریزی شدید پس از تولد نوزاد
–  مشکلات آندومتریوز
–  سل ریوی – در کشورهای در حال توسعه رایج است
– با این حال، گاهی اوقات علت دقیق بیماری مشخص نیست

چسبندگی داخل رحمی چه علائم و عوارضی دارد؟
اگر چنین چسبندگی‌ای در رحم اتفاق بیفتد زنان ممکن است نازایی پیدا کنند، چرا که بافت داخل رحم محل لانه‌گزینی جنین است و با آسیب دیدن آن خطر نازایی به وجود می‌آید. همچنین ممکن است موجب سقط‌های مکرر یا دردهای زیر شکم یا قطع قاعدگی شود.

و نوع دوم؟
آن چسبندگی که بین مردم مصطلح است در واقع چسبندگی لگن است که در اطراف رحم یا بیرون از رحم اتفاق می‌افتد که بین رحم، تخمدان‌ها، جداره روده و جداره شکم یا جداره لگن چسبندگی ایجاد می‌کند.باز هم عفونت‌ها در صدر علل به وجود آمدن این عارضه هستند. عفونت‌های ناشی از میکروب «کلامیدیا» یکی از علت‌های این چسبندگی است.

 بیماری‌هایی که می‌تواند ابتلا به چسبندگی رحم را زیاد کنند، کدامند؟
یکی از بیماری‌هایی که می‌تواند احتمال ابتلا به چسبندگی رحم را زیاد ‌کند آندومتریوز است که در این بیماری، بافت داخل رحم بیرون از رحم ایجاد می‌شود و می‌تواند چسبندگی‌های زیادی را داخل لگن ایجاد کند.در عفونت‌های ناشی از بیماری سل و نیز در کسانی که آپاندیسیت کهنه دارند و دیر به آن رسیدگی شده یا سوراخ شده، همچنین در زنانی که اعمال جراحی شکمی‌ داشته‌اند یا به عنوان نمونه، روده‌شان مورد جراحی قرار گرفته ممکن است چسبندگی در لگن و شکم ایجاد شود. ایجاد بیماری‌های شکمی ‌مانند آپاندیسیت در افراد اجتناب‌ناپذیر است و هیچ‌کس نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد ولی توصیه می‌کنیم که برای هر نوع بیماری، هر چقدر زودتر اقدام شود و از پیشرفت آن جلو‌گیری شود.

علائم چسبندگی رحم چیست؟
برای چسبندگی داخل رحم هیچ علامت خاصی وجود ندارد. ممکن است در بیماران خون‌ریزی قاعدگی کم یا قطع شود یا قاعدگی دردناک، نازایی و سقط مکرر داشته باشند و وقتی بیمار با این علائم به پزشک مراجعه می‌کند احتمال ابتلا به چسبندگی رحم قوت می‌گیرد.

برای درمان چه اقداماتی انجام می‌شود؟
وسیله‌ای داخل رحم قرار داده می‌شود تا این چسبندگی‌ها آزاد شود و سپس هورمون جایگذاری می‌شود تا مجددا چسبندگی ایجاد نشود. درمان این عارضه صددرصد نیست، ولی روش‌های درمانی از جمله روشی که ذکر شد روش‌های خوبی هستند که با روش‌های کمکی دیگر به کار گرفته می‌شود.یک تا دو ماه برای ترمیم زمان لازم است تا بیمار قاعدگی‌اش از سر گرفته شود و بافت داخل رحم خود را ترمیم کند. اگر با این شیوه درمان صورت بگیرد، معمولا بازگشت اتفاق نمی‌افتد و مشکلی پیش نخواهد آمد. ولی بهتر است که اصلا نگذاریم این چسبندگی به وجود بیاید و در واقع پیشگیری از آن بهترین اقدام است.

چطور از چسبندگی رحم جلوگیری کنیم؟
برای پیشگیری از ابتلا به چسبندگی رحم توصیه می شود قبل از ابتلا به نازایی و دچار شدن به جراحی های گزاف، پس از مشاهده هر گونه علامت عفونت به پزشک مراجعه کنید.بهتر است به طور مرتب حداقل یکی دو بار در سال به پزشک زنان مراجعه کنید و اگر عفونت لگنی داشته باشید، تحت درمان قرار بگیرید. به محض اینکه دچار ترشحات بد بو شده و احساس سوزش و خارش داشتید، باید سریع به پزشک مراجعه کنید.همچنین سالیانه برای تست پاپ اسمیر مراجعه کنید.در صورت ازدواج، جلوگیری از بارداری برای مدت طولانی توصیه نمی شود. برخی زنان، هم دیر ازدواج می کنند و هم 7 تا 10 سال بعد از ازدواج تمایل به بارداری ندارند. این امر خطر ابتلا به آندومتریوز و عوارض ناشی از آن که چسبندگی رحم است را افزایش می دهد.

تشخیص چسبندگی رحم چگونه است؟
تشخیص مستقیم این مشکل امکانپذیر نیست. پزشک با مشاهده علائم شما و یا اگر مشکلات باروری هم داشته باشید. به چسبندگی رحم شک میکند و با لاپاراسکوپی و یا عکس رنگی این عارضه مشخص میشود.

درمان چسبندگی رحم چگونه است؟
– اگر چسبندگی دردی ایجاد نکرده است و نمی خواهید باردار شوید، نیازی به درمان نیست. می توانید با پزشک خود در مورد گزینه ها و پیامدهای عدم درمان صحبت کنید. درمان چسبندگی رحم معمولا شامل جدا شدن بافت زخم و تلاش برای جلوگیری از ترمیم بافت زخم در محل چسبندگی است.

– هیستروسکوپ برای حذف چسبندگی داخل رحمی مورد استفاده قرار می گیرد، اما هنوز هم باعث سقط جنین می شود. لاپاروسکوپی نیز برای بررسی سطح رحم و جلوگیری از انجام آن به وسیله هیستروسکوپی انجام می شود. برای حذف بافت زخم، پزشک متخصص ممکن است به تجزیه چسبندگی هیستروسکوپی بپردازد. این یک عمل سرپایی است که در آن دکتر با استفاده از هیستروسکوپ به مشاهده لایه رحم و آشفتگی بافت زخم می پردازد. اگر بافت زخم پراکنده و نازک باشد، ممکن است پزشک بتواند از خود هیستروسکوپ استفاده کند تا از بین برود. اگر عمیق باشد، قیچی جراحی می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

– اولتراسونوگرافی با وضوح بالا نیز همراه با هیستروکتومی استفاده می شود . در موارد شدید، ممکن است بیش از یک روش برای موفقیت در برطرف کردن چسبندگی رحم استفاده شود. علاوه بر این، ممکن است هورمون یا NSAIDS  (داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی) تجویز شود تا از چسبندگی دوباره جلوگیری شود. گاهی اوقات جراح توصیه می کند یک کاتتر پلاستیکی در داخل رحم قرار گیرد تا دیواره های رحم دور باقی بماند تا زمانی که کاملا بیمار خوب شود.

– پس از هیستروسکوپی چسبندگی رحم، در هر گونه حاملگی، احتمال عوارضی مانند زایمان زودرس، خونریزی سه ماهه سوم و عدم وابستگی جفت به رحم افزایش می یابد.
می توان با چند روش از رشد دوباره بافت زخم جلوگیری کرد:

هورمون درمانی
ممکن است یک رژیم 30 روزه استروژن خوراکی تجویز شود تا رحم را از بافت قدیمی پاک کند و اندومتری سالمی را دوباره بسازد.

یک بالون پزشکی بالقوه یا IUD ( حاملگی با وجود دستگاه ای یو دی) که در حفره رحم قرار می گیرد می تواند به رحم کمک کند که بافت نرمال را دوباره بازسازی کند.

هیستروسکوپی تکراری
به طور معمول، پزشک پس از یک یا دو هفته بعد از هیستروسکوپی دوره قبلی، هیستروسکوپی دوم یا سوم را برنامه ریزی می کند. این هیستروسکوپی برای حذف هر گونه بافت باقی مانده می باشد. بهبود پس از هیستروسکوپی متفاوت است. اگرچه بیشتر خانم ها دوباره مطابق قبل پریود می شوند، باردار می شوند و می توانند بارداری را به سرانجام برسانند.

آبا امکان باردار شدن بعد از حذف چسبندگی رحم وجود دارد؟
براساس آمارهای جمع آوری شده توسط انجمن آمریکایی تولید مثل، نوع و شدت چسبندگی نتایج تولید مثل متفاوتی دارد. بیمارانی که دارای چسبندگی رحم خفیف تا متوسط هستند، 70 تا 80 درصد حاملگی کامل را داشتند و اختلال قاعدگی معمولا کاهش می یابد. اگر چسبندگی داخل رحمی شدید باشد یا باعث ایجاد آسیب جدی به پوشش انسدادی شود، میزان موفقیت بارداری در تمام دوران پس از درمان تنها 20 تا 40 درصد خواهد بود.

منبع: niniban.com

گردآوری:مجله یک پارس

رحم دو شاخ، نوعی اختلال مادرزادی است

رحم دوشاخه چیست؟
رحم دوشاخه تقریبا به شکل قلب است. در برخی موارد هم حتی یک دیواره  به طور کامل و سراسری رحم را به دو نیمه تقسیم می کند.

رحم دو شاخ، نوعی اختلال مادرزادی است که به معنی آن است که زن با چنین اختلالی به دنیا می آید. زمانی که شاخه ها در بخش بالایی رحم به هم متصل نشده و جدا می مانند باعث بروز چنین وضعیتی می شود که این روش شکل گیری، تحت اختیار فرد نبوده و شما نمی توانید از این وضعیت جلوگیری کرده  یا آن را متوقف کنید.

اما علاوه بر مشکلات پزشکی و مشکلات متفرقه دیگر، شکل ظاهری رحم می تواند در بعضی زنان متفاوت باشد. رحم در شکل عادی خود دارای هیچ دیواره ای در وسط و یا بخش جداکننده نیست. اگر رحم در بخش تحتانی عادی، اما در بخش فوقانی  از هم جدا شده باشد ، این رحم را رحم دوشاخه می گویند.

شکل رحم در بدن زن مهم است  زیرا در صورت بارداری، شکل و اندازه آن در چگونگی قرارگیری و یا رشد کودک تاثیر گذار است. بی نظمی های رحم و شکل غیر عادی آن نسبتا غیر معمول است.

رحم یکی از اعضای مهم و مرکزی بدن زن است که وظیفه اصلی نگهداری جنین را به عهده دارد

به طور کلی حدود 3 درصد از زنان ممکن است دچار نقص در اندازه، شکل یا ساختار رحم باشند که در حقیقت این مشکل مادرزادی است. رحم دوقطبی یکی از رایج ترین انواع بی نظمی های رحم است. این گونه مشکل در ساختار رحم می تواند قابل درمان باشد. به خصوص که این مشکل می تواند در دوران بارداری  بر روند عادی و طبیعی آن تاثیر بگذارد.

رحم یکی از اعضای مهم و مرکزی بدن زن است که وظیفه اصلی نگهداری جنین را به عهده دارد. ممکن است این ناحیه حساس و آسیب پذیر بر اثر عوامل خارجی یا پزشکی دچار مشکلاتی شود که رفع این مشکلات بر عهده پزشک متخصص زنان است.

علائم رحم دوشاخه
زنانی که  با رحم دوقطبی متولد می شوند، ممکن است از مشکل خود اطلاع داشته و یا از آن بی اطلاع باشند، مگر اینکه بنا به دلایلی سونوگرافی یا سایر آزمایش های تصویربرداری انجام دهند که در این صورت، پزشک متوجه رحم دوشاخه در این زنان می شود. به طور کلی می توان گفت که در حالت عادی، رحم دو شاخ نشانه های قابل توجهی  ندارد.

از سوی دیگر، برخی از زنان مبتلا به رحم دوقطبی، علائم زیر را گزارش می دهند:
– خونریزی نامنظم واژینال
– سقط مکرر
– دوره های دردناک قاعدگی
– درد در ناحیه شکم و درد در هنگام رابطه جنسی
– حاملگی خارج رحمی

در صورتی که دارای رحم دوشاخ هستید این اختلال یک عمر با شما همراه بوده و بنابراین هر گونه علائم بالقوه ممکن برای شما ایجاد شود.

آیا رحم دو شاخ باعث نازایی می شود؟
رحم دوشاخه قلبی شکل، احتمالا بر باروری شما تاثیر نمی گذارد. مطالعات نشان داده است که  رحم دو شاخه، احتمال شانس ابتلا به بارداری زن را کاهش نمی دهد.
تحقیقات گذشته نشان می دهد این اختلال در زنان نابالغ شایع تر است، رحم دوقطبی یا دو شاخه خطر ابتلا به سقط جنین را در دوران بارداری و همچنین خطر نوزاد زودرس را افزایش می دهد.

برخی محققان عقیده دارند که این مشکلات به علت انقباضات نامنظم رحمی یا کاهش توانایی رحم اتفاق می افتند. به عنوان مثال، یکی از گزارشات مربوط به ایجاد خطر در بارداری، اظهار می کند که شیوع سقط مکرر در زنان مبتلا به نقص رحم بین 1.8 تا 37.6 درصد است.

علاوه بر این، نوزادان متولد شده در مادرانی با رحم دوقطبی، بیشتر در معرض خطر ابتلا به نقایص مادرزادی هستند و در واقع می توان گفت که میزان این خطر تقریبا چهار برابر بیشتر از مادران با رحم طبیعی است.

در صورتی که رحم دوشاخ دارید، دوران حاملگی شما به عنوان  دوره ای خطرزا در نظر گرفته شده و پزشک معالج بررسی های لازم و درمان موثر را صورت می دهد. در این وضعیت، پزشک شما با دقت  دوران بارداری شما را کنترل خواهد کرد.

در این دوران ممکن است برای بررسی موقعیت نوزاد، سونوگرافی مکرر توصیه شود. در رحم دوشاخ، کودک شما ممکن است در موقعیت خاصی از شکم قرار گیرد، به این معنی که بخش پایین تنه و یا پاهای کودک قبل از زایمان رو به پایین باشد.

در طی دوران  بارداری، شما ممکن است نیاز به آزمایشات اضافی داشته باشید و اکثر زایمان های رحم های دو شاخ به صورت سزارین خواهد بود.

در صورتی که رحم دوشاخ دارید، دوران حاملگی شما به عنوان  دوره ای خطرزا در نظر گرفته می شود

روش درمان رحم دوشاخه
برای درمان رحم دو شاخه ابتدا مراحل تشخیص قطعی در زن صورت می گیرد تا با بررسی های لازم بهترین روش درمانی  در نظر گرفته شود. در تشخیص رحم دو شاخ، پزشکان می توانند از آزمون های زیر برای بررسی وضعیت و در نتیجه درمان قطعی استفاده کنند:

– آلتراسوند
– تصویربرداری رزنانس مغناطیسی (MRI)
– در معاینه لگن، رحم دو شاخ گاه قابل مشاهده و  لمس است.

– گاهی اوقات می توان از روش سونوگرافی برای تشخیص رحم دوقطبی استفاده کرد.

– با استفاده از لاپاراسکوپی، اطلاعاتی در مورد شکل بیرونی رحم در دسترس قرار می گیرد.
– هیستروسکوپی اطلاعاتی در مورد پیکربندی داخلی رحم ارائه می دهد.

درمان رحم دوشاخه با متروپلاستی
در هر صورت پس از تشخیص قطعی که معمولا از راه سونوگرافی صورت می گیرد، بر طبق شرایط خاص هر بیمار، درمان صورت می گیرد. یکی از روش های درمانی جراحی، به نام متروپلاستی  است که  گاهی به منظور اصلاح  شکل ظاهری و دو شاخه رحم  صورت گرفته و این نوع روش جراحی بیشتر در زنان مبتلا به سقط جنین استفاده می شود.

در یک تجزیه و تحلیل تخصصی مشخص شد که  88 درصد از کسانی که  جراحی متروپلاستی  داشتند،  دوران بارداری طبیعی و حاملگی موفقی داشته و نوزاد آن ها بدون هیچ نقص و مشکلی متولد شده است. با این حال باید گفت که اکثر زنان برای ترمیم رحم دو شاخه،  نیازی به جراحی ندارند.

انجام این روش در زنان مبتلا به رحم دوقطبی که مشکل ناباروری را  هم تجربه می کنند، در جامعه پزشکی بحث برانگیز است. این موضوع  به این دلیل است که  بر اساس تحقیقات تخصصی روشن شده است که این وضعیت شانس بارداری زن را تحت تاثیر قرار نمی دهد.

درمان رحم دوشاخ با روش هیستروسکوپی
یکی دیگر از روش های معمول در درمان رحم دوشاخ، روش هیستروسکوپی  است که به صورت ایجاد یک برش بسیار کوچک در رحم است و عمل بسیار مناسبی بوده که زمان زیادی صرف نمی کند.
هیستروسکوپی معمولا بدون درد و خونریزی بوده و سرپایی انجام می شود.در این عمل، با استفاده ابزارهای مخصوصی، ساختار رحم اصلاح شده و یا برای این کار از لیزر استفاده می کنند.

یکی دیگر از روش های معمول در درمان رحم دوشاخ، روش هیستروسکوپی  است

در عمل هیستروسکوپی، از یک هیستروسکوپ همراه با دوربین استفاده شده و ضمن مشاهده کامل کانال ها و رحم، از ابزارهای جراحی استفاده شده و با ورود به حفره رحمی، مشکل ساختاری برطرف می شود.

البته باید اضافه کرد که اکثر جراحان برای دریافت نتایج بهتر، عمل هیستروسکوپی را به همراه لاپاراسکوپی انجام می دهند تا به این ترتیب، به شکل دقیق تری ارزیابی شده و موقعیت دقیق حفره ها و دیواره و همچنین سپتوم ، در دسترس باشد. به این وسیله، جراح با دقت و توانایی بالایی برش را انجام داده و به نتایج بهتری دست پیدا می کند. به طور کلی، عمل جراحی رحم دوشاخ در اکثر موارد بدون عوارض و موفقیت آمیز است.

منبع:

نبض ما

nabzema.com

گردآوری:مجله یک پارس

از علائم رایج فتق واژن می توان به مشکلاتی در ادرار و فشار و ناراحتی لگن اشاره کرد

فتق واژن چست؟

فتق واژن در اصطلاح وضعیتی است که بر اثر آن ساختارهایی مانند رحم، رکتوم، مثانه، مجرای ادرار، روده کوچک، و یا خود واژن از موقعیت های عادی پوشش خود خارج شوند.
زمانی که فتق واژن به وجود می آید، در صورت عدم درمان یا  جراحی، این ساختارها در نهایت می توانند بیشتر از حالت اصلی خود خارج شده و مشکلات جدی تری ایجاد کنند. شبکه عضلات، رباط ها و پوست داخل و اطراف واژن زن به عنوان ساختاری پشتیبان کننده و  پیچیده عمل می کند که با این پوشش دهی،  اندام های لگن و سایر بافت ها را در جای  مخصوص خود نگه می دارد.

این شبکه پشتیبانی شامل پوست و ماهیچه های دیواره واژن است (شبکه ای از بافت هایی که فاسیا نامیده می شود). بخش های مختلف این سیستم پشتیبانی ممکن است بر اثر بروز مشکل خاصی، تضعیف و یا تخریب شده و در نهایت باعث بروز فتق یا پرولاپس واژن شود.

علائم فتق واژن
علائم ناشی از فتق واژن به طور معمول بر عملکرد جنسی و همچنین کارکرد بدنی تاثیر می گذارد. از علائم رایج فتق واژن می توان به مشکلاتی در ادرار و دفع و فشار و ناراحتی لگن  اشاره کرد که از علائم مهم این مشکل هستند.

شایع ترین علائم فتق واژن به صورتی است که زن احساس می کند بافت یا ساختار مهبل (واژن) در جای خود قرار ندارد. بعضی از زنان احساس می کنند که واژن آن ها به سمت پایین کشیده شده و این مشکل را به صورت یک احساس کشنده توصیف می کنند. به طور کلی،  فتق پیشرفته دارای علائم شدیدتری  است.

موارد زیر شامل علائم عمومی است که ممکن است در همه انواع  فتق واژینال دیده شود:
– فشار داخل واژن یا لگن با مقاربت دردناک (dyspareunia)
– توده ای که درناحیه مهبل (واژن) قرار دارد
– کاهش درد یا فشار در زمان خم شدن
– عفونت مجاری ادراری

– تخلیه روده: این مشکل  ممکن است نشان دهنده انتروکسی، پرولاپس  واژن، یا رکتوسل باشد. زنانی که دچار انسداد روده می شوند اغب با فتق واژن به این مشکل دچار می شوند.  این مشکل می تواند یک مشکل  ثانویه  بوده و در اثر فتق واژن علائم تشدید پیدا کنند.
– یبوست: بر اثر فتق واژن حتی ممکن است مشکل یبوست ایجاد شود که از علائم شایع آن است.

– بی اختیاری  ادرار: این  علامت یک علامت رایج است که اغلب در ترکیب با مشکل دیگری بروز پیدا می کند.

دردی که بر اثر ایستادن طولانی مدت افزایش می یابد: این  مشکل ممکن است نشان دهنده  فتق انتروکسی، پرولاپس واژن، یا رحم  باشد.

بروندهی بافت در دیواره پشتی واژن: این مشکل یک علامت رایج از رکتوسل است.
بروندهی بافت در دیواره جلویی واژن: این مشکل، نشانه رایجی از سیستوسل یا اورترکت است.
بزرگ شدن و باز شدن سوراخ  واژن: این مشکل  یک  مشکل فیزیکی است که اغلب  بر اثر فتق واژن و ترکیب با پرولاپس رحم ایجاد می شود.

علل فتق واژن
شبکه ای از عضلات  وجود دارند که باعث حمایت و نگه داشتن  لگن (واژن و بافت ها و اندام های اطراف آن در داخل لگن)  می شود. بخش عمده ای از این شبکه عضلات، که در زیر بسیاری از اندام های لگن قرار دارد و از وزن اندام حمایت می کند، ani levator نامیده می شود. رباط های نخاعی  هم  با ثبات و پایداری موثرتری، باعث پوشش دهی بیشتری می شوند.

زایمان طبیعی می تواند منجر به فتق واژن شود 

هنگامی که بخش هایی از این شبکه پشتیبانی ضعیف شده یا دچار آسیب شوند، واژن و سازه های اطراف آن ممکن است از کل ساختار و عضلات حمایت کننده یا قسمتی از آن ها، جدا شده و خارج از محل خود قرار گیرند. به طور خلاصه، این حالت آرام سازی لگن نامیده می شود. فتق واژینال زمانی اتفاق می افتد که ساختارهای تحمل کننده یا سازنده که باعث حفظ واژن می شوند ضعیف یا خراب می شوند.

به طور کلی علل فتق واژن بر اثر موارد زیر باشد:
زایمان طبیعی
به خصوص در نوزادان بزرگ با وزن بالاتر؛ زایمان معمولا  به بافت ها، عضلات و رباط های داخل و اطراف واژن آسیب می رساند. زایمان های طولانی و دشوار و به ویژه  نوزادان بزرگ، برای این سازه ها تنش زا هستند.
زایمان فاکتور خطر بالایی است  که به سیستوسل مربوط می شود و در طی آن ممکن است فتق واژن و یا رحم رخ دهد. در زایمان طبیعی بر اثر فشار زیاد و یا آسیب به واژن و ساختارهای اطراف آن ممکن است مشکل فتق واژن و افتادگی واژن ایجاد شود.

یائسگی
استروژن هورمونی است که کمک می کند تا ماهیچه ها و بافت های ساختار پشتیبانی لگن را قوی نگه دارد. پس از یائسگی سطح استروژن کاهش می یابد؛ و ساختارهای حمایتی ممکن است تضعیف شود.

یائسگی از علل ایجاد فتق واژن می باشد

رحم بخش مهمی از ساختار حمایتی در بالای مهبل یا واژن است. هیسترکتومی شامل رحم هم می شود و  بالای مهبل (واژن) به تدریج  باز شده و در این وضعیت پرولاپس واژن ایجاد می شود. با بالا رفتن واژن، فشار  اضافی  بر لیگامان ایجاد می شود. هیسترکتومی به طور معمول با enterocele همراه است  که در آن روده کوچک در نزدیکی و در قسمت بالای واژن قرار می گیرد.

درمان فتق واژن
به طور کلی، قابل اطمینان ترین روش درمانی و تشخیص قطعی هر نوع پرولاپس  و فتق واژن  شامل  دریافت و ارزیابی سابقه  پزشکی و معاینه فیزیکی کامل است. روند درمان با بررسی بخش های مختلف واژن به طور جداگانه و برای تعیین نوع و میزان فتق است که توسط پزشک متخصص انجام شده و بر همین اساس نوع درمان و مناسب ترین آن ها ارائه می شود.

علائم فتق واژن در هر زنی ممکن است متفاوت باشد

در طول معاینه فیزیکی، از زن می خواهند تا نشسته و در یک موقعیت خاص فشار ایجاد کند تا بافت پرولاپس آشکار و بررسی شود. برخی از انواع فتق واژن مانند cystocele یا rectocele در طی معاینه فیزیکی آسان تر قابل شناسایی هستند.
علائم فتق واژن در هر زنی ممکن است متفاوت باشد و به همین دلیل بهتر است برای تشخیص به پزشک مراجعه شود.  فتق واژن به ندرت می تواند وضعیت تهدید کننده و خطرناکی باشد.

با این حال، بیشتر فتق ها به تدریج تشدید می شوند و تنها با روش جراحی درون واژینال درمان می شوند. بنابراین، مراقبت های پزشکی برای ارزیابی و پیشگیری از علائم و عوارض ناشی از ضعف بافت ها و عضلات اطراف مهبل (واژن) توصیه  می شود. بیشتر فتق های واژینال به تدریج  و در طول زمان بدتر می شود و نوع درمان مناسب برای درمان فتق  واژینال بستگی به عوامل مختلفی مانند علت و شدت فتق، سن، وضعیت کلی پزشکی و میل زن به تولد فرزند در آینده، دارد.

گزینه های غیر جراحی ممکن است در برخی موارد خفیف و همچنین در مواردی که زن نمی تواند به دلائل پزشکی تحت عمل جراحی قرار گرفته و یا خطر عوارض جراحی برای آن ها بالا است،  صورت می گیرد. عمل جراحی در اکثر مواقع موثرترین درمان فتق واژن بوده و بدون عوارض خاصی فرد رو به بهبودی می رود.  بسیاری از زنان مبتلا به فتق واژن ممکن است از درمان جایگزین استروژن استفاده کنند.

استروژن به تقویت و حفظ عضلات در ناحیه واژن  کمک می کند. در هورمون درمانی فتق واژن مانند هر بیماری دیگری، به منظور کاهش علائم و خطرات درمان استروژن، بیمار باید از قبل کاملا معاینه شود.

منبع:

نبض ما

nabzema.com

گردآوری:مجله یک پارس

  اغلب هرماه با رسیدن زمان قاعدگی، ممکن است صورت جوش بزند و یا جوش‌ها بدتر شوند

علت جوش زدن نزدیک قاعدگی
جوش معمولا برجستگی های زرد یا قرمز رنگ است که روی پوست یا به صورت زیر پوستی دیده می شود و گاهی اوقات جوش های قرمز قبل از پریود ایجاد می شود. در این مطلب درباره علت جوش زدن قبل از قاعدگی می پردازیم.

عامل بروز جوش ها ممکن است به دلیل عفونت های ساده تا بیماری های پیچیده ایمنی باشد. ممکن است ظاهر جوش ها کاملا به هم مشابه باشند اما در واقع باید گفت که انواع جوش و آکنه با هم متفاوت بوده و برای درمان جوش پریودی بهتر است با یک متخصص پوست مشورت کنید.

برخی از علل بروز جوش در دوران پریودی عبارتند از:
عفونت شایع ترین علت جوش است. واکنش های آلرژیک، واکنش های دارویی و شرایط پیچیده ایمنی هم ممکن است باعث  بروز جوش شود. این جوش ها ممکن است به صورت گذرا و از زمانی به زمان  دیگر قابل بازگشت باشد. برخی از جوش ها ممکن است بر اثر مصرف مواد غذایی خاص  و یا مواد آلرژی زا ایجاد شود.

بعضی از جوش ها به صورت فصلی بوده و مجددا ظاهر می شوند. برخی جوش های عفونی در دوران پریودی ایجاد شده و باعث آسیب پوستی می شود. ممکن است در دوران پریود، جوش ها بیشتر شده و رشد و تکثیر کنند. آنها بسیار عروقی هستند و ممکن است خونریزی کنند. این خونریزی در داخل یک لایه نازک قرار گرفته و به شکل جوش در می آید. در این دوران، جوش ها ممکن است پارگی داشته باشد.

متخصص پوست می تواند این جوش ها را تشخیص داده و با معاینه مناسب، روش درمان را ارائه دهد. معمولا برای حذف جوش ها، می توان از درمان خانگی استفاده کرده و یا آن ها را با لیزر سوزاند.

جوش های قرمز قبل از پریود
برخی از زنان قبل از پریودی و با نزدیک شدن به این دوره جوش های قرمز پوستی دارند. دلیل بروز این جوش ها، این است که معمولا پیش از شروع دوران پریودی، هورمون های استروژن و پروژسترون کم می شوند.

دوران پریودی از طریق غده هیپوتالاموس کنترل و تنظیم می شود. زمانی که این غده فعالیت می کند، غده هیپوفیز در مغز هورمونی را برای تولید استروژن تحریک می کند. غده هیپوتالاموس ممکن است بر اثر عواملی مانند تغییرات آب و هوایی، استرس و کاهش وزن، باعث بروز اختلالات دوران قاعدگی شود. به این ترتیب باید گفت که معمولا چند روز قبل از پریودی، سطح هورمون پروژسترون کاهش پیدا کرده و بروز جوش در صورت و بدن عادی است.
علت بروز جوش های قرمز قبل از پریودی معمولا به دلیل کاهش هورمون ها و گاهی هم دلایل ژنتیکی است که برخی از زنان نسبت به این تغییرات واکنش نشان می دهند.

برای بیشتر خانم‌ها جوش‌ها یک هفته تا ده روز قبل از قاعدگی شروع می‌شوند

علت پریود نشدن و جوش صورت
گاهی اوقات با تاخیر زمان پریودی جوش هایی روی پوست بدن و صورت ظاهر می شود. علت بروز این جوش ها در واقع عقب افتادن دوران پریودی است که معمولا به دلیل نوسانات هورمونی است. همراه با تغییرات هورمونی، این جوش ها ظاهر می شوند.

جوش پریود در بارداری
برخی از زنان در دوران بارداری دچار جوش هایی می شوند که کاملا مانند جوش های پریودی است. این جوش ها عمدتا به دلیل افزایش سطح هورمون ها در اوایل بارداری است. در حقیقت می توان گفت که افزایش هورمون ها می تواند باعث تجمع چربی در سطح پوست و بروز آکنه شود. البته ممکن است این جوش ها تا اواخر بارداری روی سطح پوست باقی بماند.

در برخی از موارد، استفاده از داروها در دوران بارداری می تواند سبب بروز جوش و آکنه شود. بهتر است تمام انواع جوش ها در دوران بارداری به سرعت درمان شود.

به طور کلی ممکن است جوش در دوران بارداری سبب تحریک بیشتر و همچنین ایجاد ظاهری ناخوشایند شود. بر طبق تحقیقات می توان گفت که برای درمان این نوع جوش ها در دوران بارداری می توان از داروهای موضعی استفاده کرد. توصیه می شود برای درمان جوش های پریودی در دوران بارداری حتما با پزشک متخصص مشورت شود. برخی از داروها ممکن است برای سلامت جنین خطرناک بوده و مشکلاتی برای مادر و جنین به همراه داشته باشد.

چه کار کنیم قبل از پریودی جوش نزنیم
برای خلاص شدن از  جوش های پریودی می توانید پیش از آغاز دوران پریودی، از بروز آن ها جلوگیری کنید. با مراجعه به پزشک متخصص پوست می توانید از داروهای خوراکی  و یا پماد های مخصوص استفاده کنید. برخی از این داروها شامل رتینوئید ها و اسید سالیسیلیک است.
برخی از انواع پماد ها هم برای درمان موضعی جوش ها موثر است. همچنین با یک رژیم غذایی مناسب می توانید از بروز این جوش ها قبل از پریودی جلوگیری کنید.

درمان جوش های زمان پریودی
در صورتی که در دوران پریودی دچار جوش می شوید می توانید در درمان آن اقدامات لازم را انجام دهید. شما می توانید با مراجعه به متخصص پوست این جوش ها را برطرف کنید.

در این گونه موارد، معمولا قبل از دوران قاعدگی داروی آنتی بیوتیک  مانند  تتراسایکلین تجویز می شود. شما می توانید 5 روز پیش از دوران قاعدگی از این انتی بیوتیک مصرف کرده و بهتر است با آب فراوان آن را مصرف کنید.

البته نوع آنتی بیوتیک را پزشک متخصص تعیین کرده و باید از مصرف هر نوع انتی بیوتیک خودداری کنید تا مشکل خاصی ایجاد نشود. در درجه اول بهتر است از درمان های خانگی برای درمان جوش های پریودی استفاده کنید زیرا دارای عوارض کمتری هستند و نتیجه مطلوبی دارند.

منبع:
نبض ما

nabzema.com

گردآوری:مجله یک پارس

حتی خون سیاه در پریودی غیرعادی نیست و لزوما نشانه وجود مشکل نیست

چرا خون به رنگ سیاه ظاهر می شود؟
خون سیاه قبل از پریود نشانه بارداری نیست. خون سیاه معمولا در انتهای پریودی دیده می شود و نتیجه ماندن خون به مدت زیاد در بدن است. پریودی واکنش بدن شما برای پاک کردن پوشش رحم در غیاب بارداری است. این خون یک ماه در رحم انباشته شده است. به همین دلیل در ابتدای پریودی خون تازه تر است.

آیا لکه بینی قبل از پریودی طبیعی است؟
در صورتی که ریزش پوشش داخلی رحم متوقف شود، پریودی سبک می شود و خون آهسته تر خارج می شود. به همین دلیل، خون زمان لازم برای اکسیداسیون را دارد و به رنگ های وحشی مانند قهوه ای تیره یا سیاه تبدیل می شود. بنابراین خون های تیره قهوه ای یا سیاه نشانه قدیمی تر بودن خون است. هرچه خون قدیمی تر باشد، تیره تر می شود.

خون سیاه یا قهوه ای در پایان پریودی چیزی است که بیشتر خانم ها در پریودی مشاهده می کنند. اگر به طور مداوم در انتهای پریودی خون قهوه ای یا سیاه می ببینید، باید با پزشک خود صحبت کنید.

اگر بیش از چند روز خون سیاه را مشاهده کردید باید با پزشک خود صحبت کنید

اگر خون سیاه را در زمان دیگری غیر از انتهای پریودی ظاهر شود نشانه چیست؟
برخی از خانم ها خون سیاه را در ابتدای پریودی خود می بینند. او می گوید این فقط می تواند نشانه تجزیه پوشش رحم باشد. اگر بیش از چند روز خون سیاه را مشاهده کردید باید با پزشک خود صحبت کنید.

همچنین اگر قرص ضد بارداری مصرف می کنید و در اواسط پریودی لکه های سیاه می بینید باید با پزشک خود صحبت کنید. خانم هایی که قرص کنترل بارداری مصرف می کنند معمولا دارای پوشش ضخیم رحم هستند و اغلب پریودی منظمی ندارند، اما ممکن است در اواسط پریودی لکه های تیره مشاهده کنند.

اگر لکه ها خاکستری باشند چه اتفاقی رخ داده است؟
شایع ترین علت ترشحات خاکستری عفونت است. و به همین دلیل، اگر ترشحات خاکستری یا خون خاکستری مشاهده کردید، باید با پزشک خود ملاقات داشته باشید. یکی از عفونت های همراه با ترشحات خاکستری، واژینوز باکتریایی است که با علائم دیگر مانند بوی ماهی و خارش همراه است. یکی دیگر از عفونتهای رایج، trichonomiasis است، که باعث ترشحات زرد خاکستری یا سبز می شود و با درد و تورم در واژن همراه است.

منبع: ooma.org

گردآوری:مجله یک پارس

زنان ۲ برابر بیشتر از مردان به افسردگی مبتلا می شوند

 ژنتیک نقش مهمی در وضعیت سلامتی ما دارد، بنابراین با بررسی وضعیت جسمانی مادر خود می توانید نشانه هایی از وضعیت آینده ی خود را در او بیابید، به ویژه این مسأله در مورد بیماری هایی صدق می کند که در میان زنان شایع تر است. در ادامه به ۱۱ نکته ای می پردازیم که وضعیت سلامتی مادر تان در مورد سلامتی شما آشکار می کند.

۱- استخوان بندی ضعیف
بیماری پوکی استخوان در میان زنان شایع تر از مردان است. شواهدی قوی وجود دارد که اگر مادرتان مبتلا به پوکی استخوان باشد، خطر ابتلا به این بیماری در شما بالاتر است. در اغلب موارد، این مسأله ناشی از ژنتیک ساختار بدنی و کم بودن وزن بدن است. سابقه ی شکستگی مفصل ران در والدین (پدر یا مادر) هم در این مسأله نقش دارد.

با این حال می توانید تأثیرات این مسأله را با مصرف مواد غذایی حاوی کلسیم و ویتامین دی کاهش دهید.

۲-چین و چروک های پوست
طبق تحقیقات، در مردان و زنان روند پیری پوست بسته به هورمون ها متفاوت است. سن شروع فرآیند کاهش تولید کلاژن در بدن مادر شما (در واقع سنی که پوست مادرتان شروع به چروک شدن می کند) و الگوهای این کاهش تولید به شما هم به ارث می رسد، مثلا اینکه اولین چروک های صورت مادرتان دور چشم های او ظاهر شدند یا دور لب هایش؟ به علاوه، شما نوع پوست تان را از پدر یا مادرتان به ارث می برید و این مسأله در احتمال آسیب های پوستی ناشی از نور خورشید و ابتلا به سرطان پوست تأثیرگذار است.

برای مقابله با این مسأله، هر روز کرم ضدآفتاب بزنید و از سرم های ضد پیری حاوی رتینول، ویتامین سی، فرولیک اسید و ویتامین ای استفاده کنید.

۳- سلامت روان
زنان ۲ برابر بیشتر از مردان به افسردگی مبتلا می شوند که احتمالا دلیل آن تغییرات هورمونی زنان و واکنش آن ها به ضربات روحی و اضطراب است، یعنی افسردگی در زنان اغلب بیشتر و طولانی تر از مردان است. به علاوه ، برخی جهش های ژنتیکی مرتبط با افسردگی تنها در زنان رخ می دهد. بنابراین اگر مادر شما دچار افسردگی است، باید مراقب نشانه های این بیماری در خودتان باشید و در صورت لزوم برای درمان آن اقدام کنید.

با آگاهی از سابقه ی بیماری های روحی در خانواده ی خود می توانید نگرشی کنش گرایانه نسبت به سلامت روحی خود داشته باشید.

۴- بیماری های چشمی
احتمال ابتلا به بیماری چشمی آب سیاه و نقص بینایی یا نابینایی ناشی از آن در زنان بیشتر است. از طرفی، زنان به دلیل یائسگی، احتمال ابتلا به سندرم خشکی چشم در آن ها بالاتر است. این سندرم اغلب با بیماری آب سیاه همراه است.

به علاوه آب سیاه از بیماری های ژنتیکی است. بنابراین اگر مادر (یا پدر) شما دچار این بیماری است، این مسأله را با چشم پزشک خود در میان بگذارید و مرتبا به معاینه بروید. اگر مادر شما به آب سیاه و تباهی لکه زرد (نوعی بیماری چشمی) مبتلا باشد، خطر ابتلا به این بیماری ها در شما بالاتر است. طبق تحقیقات، پرهیز از مصرف سیگار، خطر ابتلا به این بیماری های چشمی را کاهش می دهد.

۵- میگرن
احتمال ابتلا به میگرن در زنان ۳ برابر بیشتر از مردان است که احتمالا دلیل آن تغییرات هورمونی زنان است. طبق تحقیقات، ۷۰ تا ۸۰ درصد افرادی که از میگرن رنج می برند خویشاوندی دارند که او هم مبتلا به میگرن است. سابقه ی خانوادگی برای میگرن یکی از ریسک فاکتورهای اصلی در ابتلا به این بیماری است. بنابراین اگر مادر شما دچار میگرن است، احتمال ابتلا به این بیماری در شما بیشتر است. تحقیقات صورت گرفته در مورد نقش ژنتیک در این بیماری بیان می کند این مسأله با چگونگی عملکرد عروق خونی در مغز مرتبط است.

با ورزش منظم، خواب کافی، مدیریت اضطراب و پرهیز از کافئین و دیگر مواد غذایی محرک میگرن، خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهید.

۶- آلزایمر
نزدیک به دو سوم مبتلایان آلزایمر زنان هستند. علت دقیق این مسأله هنوز مشخص نیست اما تحقیقات حاکی از نقش ژنتیک در این بیماری است و ژن هایی شناسایی شده اند که خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش می دهند. اگر پدر یا مادر شما دچار جهش ژنتیکی آلزایمر زودهنگام (که در دهه ی سی تا میانه ی دهه ی شصت رخ می دهد) باشد، احتمال به ارث بردن این بیماری در شما پنجاه پنجاه است و اگر به ارث برده باشید، احتمال رشد این بیماری در شما زیاد است.

اگر مادر شما دچار آلزایمر یا زوال عقل است، خطر ابتلا به این بیماری ها را با ورزش، رژیم های غذایی مناسب قلب، حفظ روابط اجتماعی و فعالیت های ذهنی کاهش دهید.

۷- وزن، فرم بدن و میزان تناسب اندام
اگرچه وزن و فرم بدن مادر در ویژگی های بدنی فرزندان او نقش دارد اما به طور قطع تنها عامل تأثیرگذار در این مسأله نیست. در بسیاری از موارد، فرزندان تحت تأثیر سبک زندگی مادر در خصوص عادت های غذایی و ورزش کردن قرار می گیرند. بنابراین اگر با همان عادت غذایی مادرتان بزرگ شدید، تعجبی ندارد که اندامی مثل او داشته باشید. به همین ترتیب، بخشی از میزان تناسب اندام در اثر عوامل ژنتیکی و بخشی دیگر از آن ناشی از سبک زندگی است. ژنتیک نقش مهمی در ساختار عضلانی بدن دارد.

با این حال اگر مادر شما دچار چاقی است، با یک رژیم غذایی سالم و انجام ورزش می توانید سرنوشت خود را تغییر دهید.

۸- بیماری قلبی و دیابت
شواهدی قوی وجود دارد که اگر مادرتان دچار بیماری قلبی، دیابت نوع ۲ یا سکته باشد، خطر ابتلا به این بیماری ها در شما بیشتر است. هر چه سن ابتلا به این بیماری ها در مادر کمتر باشد، این خطر در فرزندان بالاتر است. با این حال، نقش فاکتورهای سبک زندگی را نباید فراموش کرد. برای مثال، اگر مادر شما در سن ۵۰ سالگی دچار حمله ی قلبی شود اما ۱۴۰ کیلوگرم وزن داشته باشد، هرگز ورزش نکرده باشد و سیگار بکید، این مسأله کاملا ناشی از سبک زندگی او است.

با این حال، اگر مادر (یا پدر) شما دچار بیماری قلبی زودهنگام است برای انجام معاینه به یک متخصص قلب مراجعه کنید.

 اگر مادرتان دچار بیماری قلبی، دیابت نوع ۲ یا سکته باشد، خطر ابتلا به این بیماری ها در شما بیشتر است

۹- بارداری و قدرت باروری
خطر ابتلا به دیابت بارداری در زنانی که سابقه ی بیماری دیابت در خانواده ی آن ها وجود دارد، بیشتر است. به علاوه، مسمومیت بارداری بیشتر در میان زنانی شایع است که فشار خون بالایی دارند و این ویژگی هم از طریق ژنتیک منتقل می شود. طبق تحقیقات، ویار هم مسأله ای ژنتیکی است. بسیاری از عوامل ناباروری و سقط جنین ریشه ی ژنتیکی ندارند اما ممکن است برخی از این عوامل ژنتیکی باشند.

خطر ابتلا به بیماری آندومتریوز (رشد بافت داخلی رحم در جایی بیرون از رحم) در زنانی که اقوام درجه یک آن ها مبتلا به این بیماری هستند بیشتر است. در موارد نادر، زنانی که دچار سقط جنین مکرر هستند، یک مشکل کروموزومی ژنتیکی دارند که احتمال سقط جنین را بیشتر می کند. آزمایش ژنتیک می تواند این مشکل را نشان دهد.

۱۰- افسردگی بعد از زایمان
طبق تحقیقات، ژنتیک در افسردگی بعد از زایمان نقش دارد و این مسأله هم مانند دیگر مشکلات روانی می تواند از طریق مادر به ارث برسد. اگر مادر یا عضو دیگری از خانواده ی شما مثل خواهر یا خاله، افسردگی بعد از زایمان را تجربه کرده باشد، خطر بروز این مشکل در شما بیشتر است.

۱۱- سرطان های سینه و تخمدان
اگر در خانواده ی شما در چندین مورد سابقه ی ابتلا به سرطان سینه یا تخمدان وجود دارد، اگر سرطان سینه در سنین پایین رخ داده یا اگر همان عضو خانواده مبتلا به هر دوی این سرطان ها شده، احتمال دارد زمینه ی ژنتیکی این سرطان ها را داشته باشید. اگر مادر یا یکی از زنان خانواده ی شما مبتلا به یکی از این سرطان ها است، این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید و یک آزمایش ژنتیک انجام دهید.

۱۲- یائسگی
طبق تحقیقات سن شروع یائسگی در مادر شما تا حدودی در سن شروع این دوره در شما نقش دارد. اگر مادر شما پیش از موعد دچار یائسگی شده، باید این مسأله را با پزشک خود مطرح کنید. عوامل زیادی در یائسگی زودهنگام (قبل از ۴۰ سالگی) نقش دارد که برخی از آن ها ژنتیکی هستند، مانند زنانی که مبتلا به سندرم ایکس شکننده هستند. ایکس شکننده یک جهش ژنتیکی مرتبط با کروموزوم ایکس است و این مسأله محرک اضطراب، بیش فعالی و ناتوانی ذهنی است.

منبع: rooziato.com

گردآوری:مجله یک پارس

 چند روزی است که فرزندتان بیقراری و گریه می‌کند؟ دائم دست شما را در دهان خود می‌برد؟ میلی به غذا خوردن ندارد؟ کافی است به لثه‌های او خصوصا لثه‌های فک بالا به آرامی دست بکشید. بله، فرزندتان دارد اولین دندان‌های خود را در‌می‌آورد. در این مرحله وظیفه و مسئولیت شما به‌عنوان والدین بیش از پیش خواهد شد.

 باید بتوانید نوزادتان را آرام کرده و درد او را کاهش دهید تا از این مرحله هم به سلامت گذر کند. شاید نمی‌دانید چطور باید درد فرزندتان را کم کرده و او را آرام کنید. به جای استرس و دستپاچه شدن، کافی است این مطلب را بخوانید تا در چنین مواقعی با تسلط بتوانید از عهده کنترل اوضاع برآیید. ما در کنار شما هستیم تا بگوییم چه کارهایی برای دندان درآوردن فرزندتان انجام دهید.

کی منتظر رویش دندان‌ها باشیم؟
دندان درآوردن نوزادان معمولا در سنین ۶تا ۲۴ماهگی اتفاق می‌افتد. اما ممکن است در اوایل ۳ماهگی یا حتی اواخر ۱۲ماهگی نیز رخ دهد. دندان‌های تحتانی جلو اول از همه درمی‌آیند، بعد نوبت به دندان‌های فوقانی جلو می‌رسد. تصور کنید نوزاد چه دردی می‌کشد وقتی یک دندان تیز و برجسته در لثه‌های ملتهب و دردناکش رشد می‌کند. تنها کاری که می‌توانید انجام دهید این است که وضع اسفبار، درد و ناراحتی آنها را تصور کنید.

حتی با اینکه دندان درآوردن دردناک است، خیلی از نوزادان گریه نمی‌کنند. درواقع، آنها نمی‌توانند درد و ناراحتی محسوس در اطراف لثه خود را درک کنند، بنابراین گاهی به شکل دیگری با آن برخورد می‌کنند که در هر یک از نوزادان علائم مختلفی دارد. باید به‌عنوان مادر بتوانید زمان دندان درآوردن فرزندتان را از روی علائم آن متوجه شوید و زودتر برای رفع درد و ناراحتی اقدام کنید.

علائم نشان‌دهنده رویش دندان
نوزاد تحریک‌پذیر شده و بیداد می‌کند. ناراحت نباشید، لثه‌های او را بررسی کنید. خواهید دید که نوزاد دارد دندان در‌می‌آورد.

اگر نوزادتان از خوردن و نوشیدن سر باز می‌زند، هرگز به زور به نوزاد غذا ندهید. درد ناشی از دندان درآوردن اشتهای او را کور می‌کند و این یک موضوع طبیعی است. می‌توانید برای اینکه او ضعیف نشود از غذاهای آبکی مثل سوپ و… استفاده کنید.

اگر نوزاد از دهانش حباب خارج می‌کند، این مهم‌ترین نشانه‌ای است که هنگام دندان درآوردن نوزاد مشاهده می‌شود. آب دهان نوزاد به این خاطر سرازیر نمی‌شود که جلوی او دسر، شکلات یا آبنبات می‌خورید؛ او دارد دندان در می‌آورد!

ممکن است انگشتان دست شما یا هر چیزی که نزدیکش باشد را گاز بگیرد. جویدن یا گاز زدن هر چیزی کمک می‌کند که لثه نوزاد تا مدتی تسکین پیدا کند.

نوزاد داد می‌زند و بی‌دلیل صداهای بلندی از خود در می‌آورد. این مسئله جای نگرانی ندارد. این تنها راهی است که می‌تواند دردش را به شما نشان دهد.

چطور دردش را تسکین دهید
وقتی مطمئن شدید که نوزاد دارد دندان درمی‌آورد، سعی کنید از اقدامات زیر برای تسکین لثه دردناک نوزادتان استفاده کنید:

ماساژ لثه: اگر می‌توانید لبه‌های برجسته دندان نوزاد را ببینید، سعی کنید موقع گریه و شیون با یک انگشت یا پارچه تمیز لثه او را ماساژ دهید. از استعمال هر نوع ژل بی‌حس‌کننده برای تسکین درد نوزاد اکیدا خودداری کنید.

یک پستانک بخرید: یک پستانک ژله‌ای، آبی یا پلاستیکی برای نوزادتان بخرید. می‌توانید پستانک را در یخچال بگذارید تا سرد شود، اما از منجمد کردن آن خودداری کنید، چون به لثه نوزاد آسیب می‌رساند. می‌توانید از پستانک برای نوزاد استفاده کنید تا با جویدن آن کمی از دردش کاسته شود.

از مواد طبیعی استفاده کنید: می‌توانید یک تکه سبزی سرد مانند هویج به نوزادتان بدهید تا به آن گاز بزند. اما مراقب باشید! اگر نوزاد یک تکه کوچک از هویج را گاز بزند و بخواهد قورت دهد، این احتمال وجود دارد که دچار خفگی شود. معمولا قدرت نوزاد به کندن هویج نمی‌رسد اما درباره میوه‌های دیگر که نرم‌تر هستند و امکان کنده شدن آنها وجود دارد بیشتر حواس‌تان را جمع کنید.

گردآوری:مجله یک پارس

درد دائمی و گنگ در ناحیه شکم و زیر شکم از علائم سرطان تخمدان می باشد 

علائم سرطان تخمدان
سرطان تخمدان یکی از کابوس‌های زنان در سراسر جهان است. آمارها نشان می‌دهد این سرطان پنجمین سرطان شایع زنان در سراسر جهان است.

انواع سرطان تخمدان

چندین نوع از سرطان‌های تخمدان وجود دارد؛ از جمله سرطان اپی‌تلیال، سرطان بوردرلاین و سرطان سلول‌های زاینده.

شایع‌ترین نوع، سرطان سلول‌های اپی‌تلیال یا سلول‌های پوشش‌دهنده تخمدان‌ ها است و حدود ۸۰ تا ۹۰درصد سرطان‌های تخمدان از این نوع هستند. سرطان‌های بوردرلاین یا سرطان سلول‌های بنیادین سرطان‌های نسبتا خوش‌خیم‌تر و کم‌خطرتری هستند که با یک جراحی کوچک قابل درمانند.

علت ابتلا به سرطان تخمدان
رشد بدخیم و غیرطبیعی سلول های تخمدان موجب ایجاد سرطان تخمدان می‌ شود که در سنین مختلف از قبل از بلوغ، دوران بارداری و پس از یائسگی دیده می ‌شود. سرطان ‌های تخمدان بسیار متعدد و متنوع هستند و شدت رشد و سرعت بیماری بر حسب نوع سرطان تخمدان متفاوت است. ولی به طور کلی در سنین قبل از یائسگی شایع‌ تر است.

علائم سرطان تخمدان
به علت قرار گرفتن تخمدان ‌ها در عمق لگن، علایم سرطان تخمدان دیر ظاهر می ‌شود. مهم‌ ترین علامت آن، وجود یک توده یا تومور در داخل لگن به هنگام معاینه است که ممکن است با درد و فشار در لگن، یبوست یا تکرر ادرار، خود را نشان بدهد. درد شدید در قاعدگی و درد در موقع مقاربت ممکن است از علایم دیگر این تومورها باشد. اختلالات قاعدگی و خون‌ ریزی در خانم‌ های مُسن که سال‌ ها است یائسه شده‌ اند از دیگر علایم این تومورها است.

از علائم احتمالی اولیه سرطان تخمدان عبارتند از:
۱- افزایش ناگهانی سایز شکم و علائم شبیه به نفخ شکم
۲- درد دائمی و گنگ در ناحیه شکم و زیر شکم
۳- سیر شدن پس از خوردن مقدار بسیار کم غذا
۴- مشکل در بلع غذا
۵- علائم ادراری از جمله احساس فوریت و تکرر ادرار
۶- تغییر در شیوه معمول دفع
۷- درد پشت به همراه احساس خستگی عمومی
این علائم اگر ناشی از سرطان باشند، به صورت دائمی نشان داده می شوند.

رشد بدخیم و غیرطبیعی سلول های تخمدان موجب ایجاد سرطان تخمدان می‌ شود

درمان سرطان تخمدان
درمان در اکثر موارد جراحی است. وسعت درمان به نوع سرطان و میزان انتشار آن در داخل لگن و سایر قسمت‌ های بدن و سن و تمایل بیمار برای بارداری بعدی بستگی دارد.
بر اساس نوع تومور ممکن است از شیمی ‌درمانی هم استفاده شود. در خانم‌ های یائسه برداشتن رحم و لوله‌ ها و تخمدان ‌های دو طرف و نمونه‌ گیری از قسمت‌ های مختلف لگن و شکم انجام می‌ شود. در خانم‌ های جوان در صورتی که سرطان زود تشخیص داده شود، می ‌توان رحم را حفظ کرد تا در سال‌ های بعد بارداری داشته باشد.

همچنین احتمال سرطان پستان و رحم در این افراد بیشتر از افراد عادی است. احتمال ابتلا به بیماری های فشار خون و بیماری قلبی و نیز دیابت در سال های بعد در این افراد زیادتر است.

منبع: nabzema.com

گردآوری:مجله یک پارس

 همه چیز طبق عادی پیش می‌رود و شما هم در حال انجام کارهای‌تان هستید که، ناگهان احساس می‌کنید دارید داغ می‌شوید، انگار کسی زیر پوست‌تان ژل داغ تزریق می‌کند! گُر گرفتگی‌ها آزاردهنده‌اند و می‌توانند باعث تپش قلب و قرمزی پوست شده و وقتی تمام می‌شوند شما را با عرق زیاد و حتی لرز تنها بگذارند.

درست است که گُر گرفتگی معمولا به یائسگی و دوران پیش از آن مربوط می‌شود اما زنان و حتی مردان در هر سنی ممکن است این گُر گرفتگی‌ها را تجربه کنند، چون علت‌ها گوناگونی می‌توانند داشته باشند.

پیش از اینکه به بررسی این علت‌ها بپردازیم باید بگوییم که گُر گرفتگی به معنی یک اتفاق خطرناک نیست که شما را بترساند. هنوز مشخص نیست چرا عده‌ای گُر گرفتگی را تجربه می‌کنند و عده‌ای دیگر نه. اگر احساس می‌کنید مکررا دچار گُر گرفتگی می‌شوید توصیه می‌کنیم دفترچه‌ی یادداشتی داشته باشید و هر بار که دچارش شدید، جز‌ئیات آن را یادداشت کنید؛ چه زمانی از روز روی داده و قبل از آن در حال انجام چه کاری بوده‌اید یا چه احساسی داشته‌اید و …

چنین یادداشت‌هایی کمک‌تان می‌کند علت‌ها و محرک‌ها را پیدا کنید، چیزهایی مانند استرس یا شراب قرمز. این اطلاعات به پزشک‌تان نیز کمک می‌کند تا علت گُر گرفتگی‌های‌تان را تشخیص بدهد. در ادامه برخی از شایع‌ترین علت‌های گر گرفتگی را برای‌تان می‌گوییم که ارتباطی یا یائسگی ندارند و توصیه می‌کنیم چه باید بکنید.

داروهای تجویز شده
گر گرفتگی از عوارض جانبی خیلی از داروهای معمول هستند که پزشک تجویز می‌کند. داروهای ضد افسردگی و برخی از داورهای پوکی استخوان چند نمونه‌ی رایج از این دست داروها هستند. بعد از شروع دوره‌ای جدید از دارو، فورا علائم را بررسی کنید. اگر گر گرفتگی‌های‌تان همزمان با مصرف دارو بود پس علت را پیدا کرده‌اید.

چه باید بکنید: به پزشک‌تان بگویید چه علائمی دارید. او می‌تواند داروی مشابهی برای‌تان تجویز کند که شما را دچار گر گرفتگی نکند. این احتمال هم وجود دارد که به مرور زمان بدن شما با دارو سازگاری پیدا کند و پزشک این اطمینان را به شما می‌دهد که احساس ناراحتی شما چندان طول نخواهد کشید.

اضافه وزن
حتما تاکنون دیگر می‌دانید که چربی بدن از لحاظ متابولیکی فعال است. همین فعالیت می‌تواند توجیه کننده‌ی ارتباط بین چاقی و بعضی از سرطان‌ها باشد. وزن اضافی می‌تواند در کار سوخت و ساز بدن اختلال ایجاد کرده و همچنین موجب گر گرفتگی شود.

چه باید بکنید: راهکاری که پیش رو دارید کاملا مشخص است؛ رژیم غذایی و ورزش. در پژوهشی، زنان چاقی را که تلاشی برای کاهش وزن نمی‌کردند را با آنهایی که سعی داشتند وزن کم کنند و رژیم غذایی سالم داشتند و هر هفته 200 دقیقه ورزش می‌کردند مقایسه کرد و نتیجه اینکه گروه دوم، گر گرفتگی‌های بسیار کمتری را تجربه می‌کردند.

آلرژی یا حساسیت‌های غذایی
تقریبا همه‌ی ما با خوردن غذاهای تند و ادویه دار، چیزی شبیه گر گرفتگی را تجربه کرده‌ایم. اما اگر شما آلرژی غذایی خاصی داشته باشید، عامل دیگری غیر از فلفل و ادویه در غذا می‌تواند علت گر گرفتگی‌های‌تان باشد.

چه باید بکنید: الکل، کافئین و افزدنی‌هایی چون سولفیت، برخی از عوامل متداول هستند. این بار هر چیزی که می‌خورید به واکنش بدن‌تان دقت کنید. اگر این شیوه کمکی به شما نکرد با پزشک مشورت کنید تا تحت نظر او، رژیم غذایی حذفی را در پیش بگیرید.

اضطراب
هر چند کلمات «اضطراب و استرس» را معمولا همراه هم یا به جای هم می‌شنویم اما کارشناسان عقیده دارند اضطراب، عوارض جانبی و نمودهای فیزیکی هیجاناتی چون استرس، ترس و یا نگرانی است. ضربان قلب تند و بیقراری‌های ناشی از نگرانی، دو علامت شناخته شده‌ی اضطراب هستند.

چه باید بکنید: به خودتان یادآوری کنید که نفس بکشید! همین تمرین ساده می‌تواند کمک‌تان کند اضطراب‌تان را آرام کنید. ورزش، مدیتیشن و یوگا نیز روش‌های موثری در فرونشاندن اضطراب هستند. اما اگر مفید نبودند پس احتمالا مشکل جدی‌تری دارید.

بیماری
تقریبا هر نوع بیماری که مرتبط با هورمون‌ها و سیستم غدد درون ریز باشد می‌تواند موجب علائمی شبیه علائم یائسگی شود. مشکلات تیروئید، مخصوصا پُر کاری تیروئید می‌تواند دلیل احساس گُر گرفتگی‌تان باشد. عفونت‌ها یا ویروس‌ها نیز می‌توانند باعث گر گرفتگی شوند.

چه باید بکنید: اگر مشکل از تیروئیدتان است پس احتمالا علائم دیگری غیر از گر گرفتگی نیز دارید. تپش قلب، کاهش وزن بی‌دلیل، تکرر ادرار و احساس خستگی مفرط در زمان‌های خاصی از روز همگی از نشانه‌های مرتبط با پُر کاری تیروئید هستند. وقتی پای بیماری‌های دیگری به میان می‌آید، مثلا عفونت‌ها، باید به علامت‌هایی چون اسهال یا ناراحتی روده توجه داشته باشید. اگر هر کدام از این علا‌مت‌ها را همراه با گر گرفتگی داشتید با پزشک مشورت کنید.

دمای بالای اتاق خواب
دمای بدن به طور طبیعی در طول شب نوسان دارد. بنابراین طبیعی است که نیمه شب از خواب بیدار شوید و احساس گرمای زیاد کنید یا خیس از عرق باشید.

چه باید بکنید: اگر متوجه شدید گر گرفتگی‌های‌تان نیمه شب روی می‌دهند ممکن است دمای بالای اتاق، پتوهای زیاد و یا لباس خیلی گرم، علت مشکل شما باشد. با کم کردن دمای اتاق یا کمتر کردن روانداز یا لباس‌تان می‌توانید به راحتی مشکل گر گرفتگی‌تان را برطرف کنید.

منبع: bartarinha.ir

</section

گردآوری:مجله یک پارس

درمان عفونت واژن با استفاده از سیر

مصرف سیر برای عفونت واژن یکی از راه های درمان خانگی عفونت واژن می‌باشد. یک حبه سیر می‌تواند به راحتی عفونت ناشی از مخمرها را از بین ببرد. اگر عفونت در مراحل اولیه باشد راحت‌تر درمان می‌شود.

روش اول درمان عفونت واژن با استفاده از سیر:
یک حبه سیر تازه بردارید و پوسته رویی آن‌را بگیرید و هنگام خواب، حبه سیر را در واژن قرار دهید. صبح وقتی بیدار می‌شوید سیر را در آورید و دور بیاندازید. سیر باعث می‌شود که ترشحات واژنی رقیق‌تر و آبکی‌تر شود.

انجام این روش برای یک شب، کافی است و عفونت واژن را کامل برطرف می‌کند ولی گاهی باید این کار را یک شب دیگر هم تکرار کرد؛ تا جایی‌که دیگر خارش و سوزش کاملا از بین می‌رود. دلیل این‌که این روش درمانی در هنگام خواب انجام می‌گیرد این است که بین واژن و دهان رابطه است. این امر سبب می‌شود تا با قرار گرفتن حبه سیر در واژن، مزه سیر در دهان جریان پیدا کند. برای بیشتر مردم، تحمل این بوی تند بسیار سخت است به همین دلیل توصیه می‌شود که این اقدام درمانی در هنگام خواب انجام گیرد.

نکات مهم در خصوص استفاده از سیر:
– یک حبه سیر را از بوته جدا کنید و پوسته رویی آن‌را بگیرید. آن‌را به دونیم تقسیم کنید. از داخل آن یک نخ رد کنید تا بتوانید بعدا به راحتی آن‌را بیرون بی‌آورید.

– یک نیمه آن‌را شب، هنگام خواب در واژن قرار دهید. اغلب زنان به محض انجام این کار در دهان خود مزه سیر را احساس می‌کنند به همین دلیل توصیه می‌شود که این اقدام در هنگام روز و بیداری صورت نگیرد.

– سیر ممکن است با مدفوع صبح دفع شود ولی اگر این اتفاق نیافتد اکثر خانم‌ها راحت‌تر هستند که انگشت خود را در دهانه واژن بچرخانند و سیر را خارج کنند. به یاد داشته باشید که سیر هیچ وقت از دهانه رحم وارد رحم نمی‌شود؛ گم هم نمی‌شود. فقط ممکن است بین دهانه رحم و لبه واژن برود.

– بیشتر وقت‌ها تا زمانی‌که سیر در واژن است همواره مزه سیر در دهان احساس می‌شود. پس اگر هنوز هم مزه آن را احساس می‌کنید به این معنی است که هنوز آن را کامل از واژن خارج نکرده اید. برای بیشتر زنان، اولین مرتبه انجام این کار و خارج کردن سیر دشوار است.

– برای راحت خارج نمودن سیر، قبل از قرار دادن آن در واژن، کمی نخ از درون حبه رد کنید. شما که دل‌تان نمی‌خواهد خود را اذیت کنید! پس به آرامی و با ملایمت این کار را انجام دهید و حواس‌تان باشد تا ناخن‌های بلند در بدن ایجاد خراش نکنند.

روش دوم درمان عفونت واژن با آب سیر، گوجه فرنگی و هویج
این دستور برای درمان عفونت واژن با سیر و بخصوص در دوران بارداری توصیه می‌شود. عدم تعادل هورمونی و درنتیجه بروز عفونت در دوران بارداری در زنان شایع می‌باشد. مراحل زیر را دنبال نمائید:

2 تا 4 دانه حبه سیر پوست کنده را به همراه یک عدد هویج، یک عدد ساقه کرفس و دو عدد گوجه فرنگی در مخلوط کن بریزید.

ترکیبات فوق را انقدر مخلوط کنید تا شبیه به اسموتی شده و مقداری نمک و فلفل به آن بیفزایید، ترکیب حاصله را بخوبی بهم بزنید و آن را هر روز به همراه صبحانه میل کنید.

niniban.com
shafaonline.ir

گردآوری:مجله یک پارس

گردآوری:مجله یک پارس

   هر ماه برای خانم‌ها به دو قسمت تقسیم می‌شود؛ دو هفته‌ای که حال‌شان خوب است و دو هفته‌ای که بی‌حوصله و بی‌حال هستند! البته شدت این موضوع در افراد مختلف می‌تواند متفاوت باشد.

با این حال اغلب خانم‌ها از یک هفته مانده به قاعدگی‌شان تغییرات خلق‌وخو، درد‌های سینه، درد زیر شکم، سردرد و… را تجربه می‌کنند و با وجود همه سختی‌اش، با آن کنار می‌آیند. اما گاهی اوقات این علائم آنقدر شدید است که زندگی فرد را مختل می‌کند! اگر شما هم جزو این دسته از افراد هستید  این مقاله را بخوانید.

 مقصر اصلی پروژسترون است!
«PMS» مخفف «Premenstrual Syndrome»یا همان «سندروم پیش از قاعدگی» است؛ یعنی تمام اتفاقاتی که در دو هفته دوم سیکل قاعدگی (از 15 روز بعد از اولین روز خونریزی) رخ می‌دهد. این اتفاقات معمولا به‌دلیل تغییرات هورمونی در بدن روی می‌دهند و بیشتر از همه عامل آن هورمون پروژسترون است. پروژسترون و استروژن هر دو از هورمون‌های زنانه هستند که در بدن با هم به حالت تعادل کار می‌کنند. بالا و پایین رفتن این هورمون‌ها نشان دهنده تخمک‌گذاری و بعد عدم بارداری و عادت‌ماهانه است.

آرام کردن زنان در دوران قاعدگی
هورمون استروژن در ابتدای سیکل بالا می‌رود سپس از نیمه سیکل که فولیکول پاره شده و تخمک آزاد می‌شود ماده‌ای به نام جسم زرد ایجاد می‌شود که تولیدکننده پروژسترون است. پروژسترون رحم را به حالت ترشحی در می‌آورد تا بعدا اگر بارداری اتفاق افتاد جنین بتواند به‌راحتی در رحم جایگزین شود و لانه‌گزینی کند.

 عصبی می‌شوید و به همه گیر می‌دهید؟
هورمون پروژسترون هم خواص خوب و هم خواص بد دارد. یکی از خواص خوب آن همان‌طور که ذکر شد نگهداری بارداری و شل کردن رحم است. اما یکی از خواص بد آن احتباس آب است و بیشتر همین عامل است که هم روی سلول‌های مغز اثر می‌گذارد و هم روی اندام‌ها و سینه‌ها. اغلب خانم‌ها معمولا از روز 15 عادت‌شان حالت سفت شدن و درد سینه‌ها، اختلالات خلق‌وخو به‌صورت افسردگی، تحریک‌پذیری، عصبانیت و… را نسبت به نیمه اول سیکل تجربه می‌کنند. بعضی اوقات هم دردهای زیر شکم و ورم اندام‌ها به‌خصوص پاها احساس می‌شود. همگی اینها از علائم PMS هستند.

 کدام دارو مناسب شماست؟
برای اصلاح این سندروم و علائم آن پیشنهادات زیادی شده است، یکی از داروهایی که در این زمینه استفاده می‌شود داروی گیاهی «ویتاگنوس» است. داروی دیگر «سوپرمیکس» یا روغن گل مغربی است.

استفاده از ویتامین E نیز به برخی افراد توصیه می‌شود؛ به‌خصوص مصرف همزمان سوپرمیکس و ویتامین E در کاهش دردهای سینه بسیار موثر است. برای بعضی افراد نیز جهت رفع حالت ورم داروی «اسپیرونولاکتون» توصیه می‌شود.

این دارو مدر است و باعث کاهش ادم پاها، اندام‌ها و حتی مغز می‌شود. افرادی که دچار افسردگی شدید می‌شوند متاسفانه گاهی اوقات ممکن است مجبور باشند از داروهای آرام‌بخش مثل فلوکستین استفاده کنند. داروهای دیگری هم برای کاهش علائم PMS ذکر شده‌اند مثل «بروموکریپتین» یا داروهای تقویتی گیاهی دیگر که از رازیانه گرفته می‌شوند.

 همه داروها را با هم نخورید!
برای همه افراد نمی‌توان یک نسخه واحد تجویز کرد. برای مثال بیماران زیادی داریم که برای‌شان ویتاگنوس را امتحان می‌کنیم و خوب به آن جواب می‌دهند. بیمارانی هم هستند که دردهای سینه‌شان بیشتر است و سوپرمیکس و ویتامین E را برای‌شان امتحان می‌کنیم و می‌بینیم خیلی راحت‌تر می‌شوند. یک عده هم هستند که ورم‌ها بیشتر اذیت‌شان می‌کند، بنابراین اسپیرونولاکتون را برای‌شان تجویز می‌کنیم و مشکل‌شان رفع می‌شود، پس باید داروها را یکی‌یکی روی بیمار امتحان کنیم تا مشخص شود به چه دارویی بیشتر جواب می‌دهد نه اینکه همه این داروها را با هم برایش تجویز کنیم.

گردآوری:مجله یک پارس

ترشحات موکوسی قبل از دوره قاعدگی چگونه است؟ در این مقاله چگونگی تشخیص اینکه ترشحات رحم از علائم حاملگی است یا نشانه تخمک گذاری است، خواهید آموخت.

 بسیاری از زنان قبل از دوره قاعدگی خود، به عنوان نشانه اولیه از بارداری، تغییرات ترشحات موکوسی خود را بررسی می کنند. مخاط موکوسی رحم یا ترشحات واژن در طول قاعدگی تغییر می کند.

گاهی اوقات، درست قبل از تخمک گذاری و قبل از قاعدگی، ترشحات موکوسی می تواند مانند سفیده تخم مرغ چسبناک باشد. اگر باردار هستید، ترشحات واژن قبل از تاریخ قاعدگی افزایش می یابد و ظاهر ژله مانند دارد.

در موارد دیگر در طی چرخه خود، ترشحات موکوسی ممکن است خشک یا آبکی باشد. در روزهایی که به تخمک گذاری نزدیک می شوید، ترشحات موکوسی لزج و شفاف یا سفید تر می شود. همچنین میزان ترشحات سفید و چسبناک واژن در طول بارداری افزایش می یابد. تا زمانی که ترشحات واژن ظاهری شبیه به شیری سفید و بدون بوی ناخوشایند است، نگران کننده نیست.

ترشحات موکوسی رحم چیست؟
ترشحات موکوسی، یک مایع چسبنده شفاف و سفید است که به مرطوب ماندن واژن، سالم و بدون عفونت ماندن آن کمک می کند. گردن رحم و واژن باعث تولید مخاطی موکوسی رحم یا واژن می شود که مقدار و غلظت آن در طول دوره قاعدگی تغییر می کند.

ترشحات واژن می تواند از یک مایع شفاف رقیق تا یک ترشح غلیظ سفید شیری در طول دوره قاعدگی متغیر باشد. معمولا، در دوره تخمک گذاری، ترشحات موکوسی در اواسط چرخه غلیظ تر است و شانس بیشتری برای باردار شدن پیدا می کنید.

افزایش ترشحات موکوسی دهانه رحم نیز با بارداری مرتبط است. پزشکان سرویس بهداشت ملی می گویند که در دوران بارداری کاملا طبیعی است که ترشحات موکوسی بیشتری مانند ترشحات سفید شیری داشته باشید.

این ترشحات کمک می کند تا رحم از عفونت سالم بماند. هر چه به سمت پایان بارداری پیش بروید، میزان ترشحات موکوسی افزایش می یابد.

علائم ترشحات موکوسی قبل از دوره قاعدگی
قبل از دوره قاعدگی، ترشحات موکوسی مانند یک مایع رقیق و چسبناک است که وقتی تخمک گذاری آغاز می شود، غلیظ تر می شود.

پزشکان سرویس بهداشت ملی می گویند که ترشحات دهانه رحم در روزهای قبل از قاعدگی احساس می شود و حالتی چسبناک و آبکی دارد. 1 تا 2 هفته قبل از دوره ی قاعدگی، ترشحات موکوسی ظاهر و احساس می شود و حالتی شبیه به سفیده تخم مرغ دارد.

همانطور که به دوره قاعدگی نزدیکتر می شوید، میزان ترشحات به تدریج کاهش می یابد و این باعث می شود ترشحات غلیظ تر به نظر بیایند.

با این حال، به یاد داشته باشید که نشانه های ترشحات موکوسی در زنان متفاوت است. بعضی از زنان در طی یک هفته قبل از دوره قاعدگی، ترشحات موکوس سفیدی دارند. سایر زنان 2 روز قبل از دوره خود دارای مخاطی خشک یا اندکی مرطوب هستند.

چگونه ترشحات موکوسی در طول چرخه تغییر می کند؟
دانستن اینکه چگونه ترشحات موکوسی در طی چرخه قاعدگی تغییر می کند می تواند کمک کند تا زمانی که شانس بارداری بیشتری دارید را متوجه شوید.

از آنجا که ویژگی های ترشحات واژن به طور قابل توجهی در طول تخمک گذاری تغییر می کند، این می تواند یکی از بهترین شاخص های افزایش باروری باشد.

دوره قاعدگی شما با اولین روز دوره قاعدگی شروع می شود. سیکل قاعدگی به طور متوسط 28 روز طول می کشد. با این حال، یک چرخه طبیعی قاعدگی می تواند از 21 تا 35 روز متغیر باشد. تخمک گذاری در وسط چرخه رخ می دهد و می تواند 4 روز قبل یا بعد از اواسط چرخه رخ دهد.

گردآوری:مجله یک پارس

جوش های واژن در عرض چند هفته به تنهایی یا با درمان برطرف می شوند

جوش واژن چیست؟

جوش واژن معمولا وضعیت جدی نیست. تراشیدن موی عانه می تواند با آلوده کردن فولیکول های مو، جوش ایجاد کند. همچنین در بیشتر موارد، جوش های واژن در عرض چند هفته به تنهایی یا با درمان برطرف می شوند.

چه چیزی باعث ایجاد جوش واژن می شود؟
علت همیشه واضح نیست، اما دلایل متعددی وجود دارد که ممکن است در ناحیه تناسلی شما وجود داشته باشد. بعضی از آنها شامل:

– درماتیت تماسی
جوش واژن به احتمال زیاد ناشی از درماتیت تماسی است که واکنش به چیزی است که در تماس با پوست است. درماتیت تماسی اندام های تناسلی ممکن است به علت حساسیت به موارد زیر باشد:

– حمام حباب و صابون، به ویژه اگر عطردار باشند.
– دستمال های زنانه، دئودورانتها، لوسیونها، پودرها، یا عطرها
– تامپون یا پد های بهداشتی
– دوش
– اسپرم ها، کاندوم ها، روان کننده ها، یا محرک های تحریک جنسی
– دارو های موضعی بدون نسخه
– مواد شوینده ى لباس و دستمال های خشک کننده

پوست شما نیز ممکن است با موارد زیر تحریک شود:
– تعریق
– ترشحات واژن
– ادرار
– مایع منی
هر گونه تحریک پوست می تواند منجر به ایجاد جوش ها شود.

– فولیکولیت
جوش های ناحیه تناسلی زنان ممکن است به علت عفونت فولیکول مو با باکتری باشد. اصلاح موی عانه یک علت بالقوه فولیکولیت است. وقتی که موها شروع به رشد در خارج از فولیکول می کنند، به سمت پوست حلقه می زنند و باعث تحریک می شوند. در بعضی موارد، مو به داخل پوست باز می گردد.

زبری تیغ بر روی پوست حساس همچنین می تواند باعث موارد زیر شود:
– بریدگی توسط تیغ
– برجستگی
– تاول
– جوش

(Hidradenitis suppurativa (HS
هیدرآدنیت سوپراتیو همچنین به نام آکنه inversa است که بیماری مزمن غدد عرق است که باعث ایجاد ضایعات جوش مانند در اطراف بدن، از جمله منطقه vulvar (فرج) میشود. علت این بیماری التهابی نادر روشن نیست. معالجه هایی وجود دارد اما هیچ درمانی ندارد.

Molluscum contagiosum
یک عفونت ویروسی است که می تواند جوش ها را در هر جایی از بدن، از جمله اندام تناسلی ایجاد کند. درمان همیشه نیاز نیست، اما می تواند با داروهای موضعی یا خوراکی درمان شود. در صورت لزوم، پزشک شما می تواند جوش ها را بردارد.

جوش واژن را نباید دست کار کنید

آیا می توان جوش های واژن را ترکاند؟
بهتر است جوش واژن را نترکانید چون می تواند باکتری ها را گسترش دهد و منجر به عفونت شود و این منطقه حساس را تحریک کرده و در نهایت همه چیز خیلی بدتر شود. جوش اگر با چرک پر شود ممکن است بزرگتر شود و با بزرگتر شدن می تواند دردناک باشد. شما نباید هرگز جوش ها را در مجاورت اندام تناسلی دست کاری کنید یا بترکانید. بهتر است جوش ها خود به خود پاره شوند و یا به پزشک خود مراجعه کنید تا جوش را به گونه ای كم کند که از عفونت جلوگیری کند. جوش های ناشی از تحریک جزئی ممکن است خود به خود برطرف شوند. اگر برطرف نشدند یا بدتر شدند، به پزشک خود مراجعه کنید.

داروهای موضعی می توانند جوش واژن ناشی از درماتیت تماسی را درمان کنند و آنتی هیستامین ها آلرژی های شدید را درمان می کنند. اگر درماتیت تماسی دارید، باید علت را تعیین کنید به این ترتیب شما می توانید در آینده از آن اجتناب کنید. برای انجام این کار باید تمام محصولاتی را که در ناحیه تناسلی استفاده می کنید، قطع کنید.سپس، آنها را یک به یک به صورت مجزا استفاده کنید تا متوجه شوید که کدام یک مشکل ایجاد می کند.

جوش های ناشی از موهایی که به داخل پوست برگشته اند معمولا خود به خود برطرف می شوند. تشخیص و درمان اولیه برای HS می تواند از بدتر شدن آن جلوگیری کند. و درمان برای molluscum contagiosum همیشه نیاز نیست. اگر خود به خود برطرف نمی شود، پزشک شما می تواند یک داروی موضعی یا خوراکی تجویز کند. اگر علت جوش واژن را نمی دانید، از داروهای بدون نسخه استفاده نکنید و به پزشک خود مراجعه کنید.

این برجستگی ها چه چیز دیگری می تواند باشد؟
 کیست بارتولین: کیست بارتولین معمولا در نزدیکی یک طرف ورودی واژن رخ می دهد. اگر کیست در عرض چند روز برطرف نشود و یا دردناک شود، به پزشک خود مراجعه کنید. کیست های بزرگ را می توانید تخلیه کنید.

  کیست بارتولین

تبخال تناسلی: ضایعات تبخال تناسلی ممکن است شبیه جوش واژن باشد. آنها در اطراف مهبل (واژن)، فرج، و مقعد ظاهر می شوند. تبخال تناسلی می تواند درمان شود.

زگیل تناسلی: زگیل تناسلی ممکن است با جوش واژن اشتباه گرفته شود. شما ممکن است یک زگیل یا خوشه ای از زگیل ها را داشته باشید که از طریق ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شوند، ویروس HPV یک عفونت شایع منتقل شده از راه جنسی (STI) است.

نکاتی برای پیشگیری از جوش تناسلی زنان:
هنگامی که علت را شناسایی کردید، از تماس با مواد محرک جلوگیری کنید. برای کمک به جلوگیری از تحریک ناحیه واژن در آینده:
۱- از پوشیدن لباس های تنگ که می تواند سایش ایجاد کند، اجتناب کنید.
۲- از لباس زیرهایی که از پنبه به جای مواد مصنوعی ساخته شده اند، استفاده کنید.
۳- به جوش ها بیش از حد دست نزنید.
۴- هنگام حمام کردن یا دوش گرفتن از آب بسیار داغ اجتناب کنید.
۵- از حمام حباب و صابون های عطر دار استفاده نکنید.
۶- از دکتر خود بپرسید که کدامیک از محصولات قاعدگی برای استفاده ایمن هستند.
۷- از آنجایی که اصلاح ممکن است پوست را تحریک کند و باعث ایجاد جوش واژن شود، شاید بخواهید از تیغ استفاده نکنید.
۸- شما می توانید موهای ناحیه عانه خود را با قیچی اصلاح کنید.
۹- اگر میخواهید که موهای عانه خود را بتراشید، با زاویه ی موهای خود، در یک شیب رو به پایین بتراشید.
۱۰- اگر هرگونه برجستگی یا رشد غیر معمول در ناحیه تناسلی دارید، به پزشک خود برای تشخیص مراجعه کنید.

منبع: genitalwarts.ir

گردآوری:مجله یک پارس

سرطان تخمدان به عنوان «قاتل خاموش» نیز شناخته می شود زیرا نشانه های این بیماری اغلب بسیار جزئی هستند و همانند اتفاقی معمولی به نظر می رسند و از این رو تا زمانی که دیگر کار از کار گذشته توسط افراد نادیده گرفته می شوند. با این وجود، تفاوت در این است که این اتفاق ها تقریبا هر روز رخ خواهند داد و متوقف نمی شوند.

همان گونه که اشاره شد، متاسفانه نشانه های سرطان تخمدان اغلب زمانی جدی گرفته می شوند که بیماری پخش شده و پیشرفت بیش از اندازه آن دیگر فرصتی برای درمان موثر باقی نگذاشته است. تنها حدود 20 درصد از موارد سرطان تخمدان به اندازه کافی زود تشخیص داده می شوند و فرصت برای درمان آنها وجود دارد. از این رو، قصد داریم در ادامه برخی نشانه های هشدار دهنده این قاتل خاموش برای بانوان را معرفی کنیم.

درد شکم
درد در ناحیه لگن یا شکم که نسبت به مشکلات قاعدگی و سوء هاضمه عادی (به عنوان مثال، گرفتگی عضلات) بسیار متفاوت احساس می شود می تواند یکی از نشانه های سرطان تخمدان باشد. بیشتر بیماران از دردی در ناحیه شکم شکایت می کنند که به مدت بیش از دو هفته ادامه داشته است و با قاعدگی، اسهال یا آنفلوآنزا معده مرتبط نبوده است.

سوء هاضمه
سوء هاضمه مداوم، گاز، تهوع، یا دیگر مشکلات معده و روده مانند سوزش سر دل از نشانه های مشترک و پایدار سرطان تخمدان محسوب می شوند.

از دست دادن اشتها
سرطان تخمدان یکی از دلایل کاهش اشتها محسوب می شود. کاهش اشتها در بیماران مبتلا به سرطان تخمدان در نتیجه تاثیر بیماری بر سوخت و ساز یا تجزیه مواد غذایی به انرژی که سوخت مورد نیاز بدن را فراهم می کند، شکل می گیرد.

نفخ
نفخ مکرر یا گاز دردناک در ناحیه شکم یا لگن که از بین نمی رود، یکی دیگر از نشانه های سرطان تخمدان است. به عنوان مثال، اگر نفخ شکمی شما به اندازه ای است که موجب تنگ‌تر شدن ناگهانی لباس ها در ناحیه کمر شده است بدون این که تغییری در رژیم غذایی یا فعالیت های بدنی شما صورت گرفته باشد می تواند دلیلی برای ملاقات هرچه سریع‌تر با یک پزشک و مشورت با وی باشد.

تکرر ادرار
مشکلات ادراری مانند نیاز ناگهانی برای ادرار کردن و همچنین افزایش تعداد دفعات ادرار کردن می تواند یکی دیگر از نشانه های سرطان تخمدان باشند. این شرایط می تواند شامل بی اختیاری (از دست دادن کامل کنترل مثانه پیش از رسیدن به توالت) باشد که به تدریج پس از چند هفته بدتر نیز می شود.

احساس سیری سریع
در مراحل پیشرفته‌تر سرطان تخمدان، تومور سرطانی به تنهایی می تواند روی سطح معده در قسمت امنتوم و یا روی روده ها قرار گرفته و احساس سیری سریع را هنگام غذا خوردن در بیمار ایجاد کند. این شرایط به نام «سیری زودرس» شناخته می شود.

تغییر در یبوست و اسهال
تغییر در عادات روده مانند یبوست و اسهال، اغلب با سرطان تخمدان همراه هستند. این شرایط زمانی رخ می دهد که تومور سرطانی متورم شده و روی معده، روده، و مثانه فشار وارد می کند.

کمر درد
درد مداوم، آزار دهنده و مبهم در کمر یکی از نشانه های شایع سرطان تخمدان است. بسیاری از بانوان این درد را با احساس درد زایمان برابر می دانند.

کاهش وزن ناگهانی
کاهش 10 پوند (4.5 کیلوگرم) یا بیشتر از وزن بدن بدون این که رژیم غذایی خاصی داشته باشید یا به انجام تمرینات ورزشی بپردازید یکی از نشانه های رایج سرطان تخمدان در مراحل اولیه بیماری است. اگر چه ممکن است این شرایط را رخدادی خوشایند در نظر بگیرید، اما این کاهش وزن ناگهانی و غیر قابل توضیح را باید به سرعت به پزشک خود اطلاع دهید.

خونریزی واژن
یکی از هشدارهای کمتر شناخته شده اولیه سرطان تخمدان خونریزی نامنظم واژن خارج از چرخه منظم قاعدگی است. از دیگر اختلالات واژن می توان به ایجاد ناگهانی زخم یا تاول در این ناحیه، تغییر رنگ پوست، و ترشحات غلیظ واژنی اشاره کرد.

منبع: pezeshk.us

گردآوری:مجله یک پارس