رودخانه خشک شیراز یا هفت پیلی یک رودخانه فصلی است که از ملحق شدن آب دو قنات نهراعظم و چنار سوخته تشکیل شده است.
این رودخانه پس از عبور از شهر شیراز به سمت جنوب شرقی حوضه خود متمایل شده و به دریاچه مهارلو می‌ریزد.
حوضه آبریز رودخانه خشک به فرم کشیده و در جهت شمال غرب به جنوب شرق است و یکی از زیرحوضه‌های دریاچه مهارلو محسوب می‌شود.
این رودخانه بصورت قطری از وسط شهر شیراز می‌گذرد و گویی شهر را به دو نیم تقسیم کرده‌است. برای عبور از روی این رودخانه در شیراز، پل‌های متعددی روی آن نصب شده‌است که معروفترین آنها عبارت‌اند از: پل باغ صفا، پل نمازی، پل زرگری، پل علی بن حمزه، پل معالی آباد، پل پیرنیا و پل پارکینگ.
رودخانه خشک با 50 کیلومتر طول، رودی فصلی بوده و درگذشته در 2 طرف بستر آن باغ‌ها و تاکستان‌های بسیاری وجود داشته است. به همین دلیل قبلا به رودخانه خرم دره مشهور بوده است.
در زمستان سال 80 بر اثر بارندگی شدید و طغیان این رودخانه، در شیراز سیل جاری شد اما پس از آن تا پاییز سال 1391 و به علت بارندگی زیاد، آبی در آن جاری نشده بود.