شاید کمترکسی حالا دیگر چهره مات و مبهوت «عمران» را ندیده باشد؛ پسربچه پنج‌ساله سوری که روی صندلی نارنجی آمبولانس نشسته است با نگاهی خیره و سردرگم به روبه‌رویش. پاهای کوچکش، کوتاه‌تر از آن است که به زمین برسد و معلق میان هوا و زمین مانده است؛ درست مثل وضعیت مردم شهرش، حلب. دستانش را…