با گذشت چند روز از ساقط کردن یه هواپیمای روسی به وسیله ترکیه و در مناطق مرزی سوریه با ترکیه، مقامات روسیه در بالاترین سطوح،
ترکیه را به حمایت مستقیم و غیرمستقیم از گروه‌های تروریستی در سوریه و حمایت از داعش متهم کرده‌اند. موضوعی که با ادبیاتی مشابه از سوی حسن روحانی رئیس‌جمهور اسلامی ایران نیز تکرار شده است. ماجرای هواپیمای روس، از زاویه‌ای دیگر نیز قابل توجه است: ترکیه هواپیمای روسیه را در حمایت از چه کسی ساقط کرد؟
به گزارش «تابناک»، در حالی که شواهد موجود نشان‌دهنده روابط دولت ترکیه با طیف وسیعی از گروه‌های مخالف دولت سوریه و تروریست‌های خواهان سرنگونی دولت سوریه است، سرنگون کردن یک فروند سوخو 24 نیروی هوایی روسیه توسط ارتش ترکیه، روابط خاص مقامات ترکیه با گروهی دیگر از تروریست‌های حاضر در صحنه درگیری‌ها در عراق و سوریه را در کانون توجه قرار داده است.
پوتین رئیس‌جمهور روسیه در روزهای اخیر برای تاکید بر روابط ترکیه و گروه داعش، تجارت نفتی بین دو طرف را مورد تاکید قرار داده و به ترکیه توصیه کرده است که خرید نفت از داعش را متوقف کند.
سخنان روحانی در اولین جلسه هیات دولت نیز ابعاد گوناگون دخالت ترکیه در سوریه را مورد هدف قرار داد و از جمله اظهار داشت: «تروریست ها به چه کسی نفت می فروشند، این باید روشن شود. کامیون های نفت در بیابان های سوریه مشخص هستند که به کدام سو تردد می کنند. چطور سازمان ملل و نهادهای بین المللی با اینها برخورد نمی کنند و چطور مدعیان مبارزه با تروریسم این نفت را با قیمت بسیار پایین از تروریست ها خریداری می کنند؟ این سلاح های مدرن و موشک های مدرن ضدزره که در اختیار اینهاست حتی موشک های دوش پرتاب ضدهوایی را از کجا آورده اند و چه کسی برایشان خریداری کرده است. اینها مشخص است که از کجا آمده و تولید کجاست و در کجا انبار بوده اند».
روحانی با این اظهارات علاوه بر موضوع نفت، سلاح‌هایی را مورد اشاره قرار داده است که در هفته‌های اخیر در صحنه نظامی سوریه بیشتر خودنمایی کرده‌اند. یک فروند هلی‌کوپتر ساخت روسیه در نزدیکی محل سرنگونی هواپیمای روسی توسط موشک‌های ضدزره ساخت امریکا مورد حمله قرار گرفت و یک نظامی روس کشته شد. همزمان صفحات مخالفان در فضای مجازی پر از ادعاهایی درباره کارآمدی تجهیزاتی از این دست در مقابل نیروهای ارتش سوریه در درگیری‌های استانهای ادلب، حلب و شمال استان لاذقیه سوریه است.
منطقه مورد اشاره این گروه‌ها از نظر جغرافیایی به گونه ای است که به روشنی نشان می‌دهد که وقتی روحانی از تجهیز تروریست‌ها به سلاح‌های خاص سخن می‌گوید، منظورش حمایت کدام کشور از تروریست‌هاست.
در این مناطق و در جبهه‌های گوناگون، نیروهای دولت سوریه و حزب‌الله لبنان به همراه مستشاران ایرانی و گروه‌های عراقی در حال نبرد با داعش، النصره، احرارالشام، زیر مجموعه‌های گروه موسوم به ارتش آزاد و گروه‌های کمتر شناخته شده‌ای است که اکنون مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته‌اند: گروه‌های ترکمن مورد حمایت ترکیه و سازمان یافته در قالب گروه‌هایی با اسامی گرفته شده از نام سلاطین عثمانی.
تا پیش از این احرارالشام که می‌توان ان را شاخه سوری اخوان‌المسلمین دانست، اصلی‌ترین پیاده نظام ترکیه در تحولات سوریه دانسته می‌شد ولی حوادث پس از سرنگونی هواپیمای روس، گروهی را در کانون توجه قرار داده است که نه تنها مورد حمایت اردوغان اسلام‌گرا قرار دارد بلکه دیگر حزب مهم ترکیه یعنی حزب حرکت ملی و رهبر آن دولت باغچه‌لی نیز از حامیان آن هستند.
تصاویر و ویدئوهای منتشر شده از صحنه کشته شدن خلبان روسی پس از سقوط هواپیمای وی به وسیله گروه‌های مسلح ترکمن فردی به نام آلپ ارسلان چیلیک شهروند ترکیه و فرزند رمضان چیلیک شهردار سابق شهر آلازیغ و از رهبران سابق حزب حرکت ملی ترکیه را نشان می‌دهد که به عنوان فرمانده میدانی ترکمن‌ها از کشتن هر دو خلبان روس در جریان حادثه سخن می‌گوید.
گروه وی بخشی از چندین گروه تندروی قوم‌گرا است که تحت پرچم مجمع ترکمانان سوریه فعالیت می‌کنند و تعداد نیروهای آنها بین دو تا ده هزار نفر تخمین زده می‌شود.
این نیروها هنوز ساختار یکپارچه و جدای از دیگر سازمان های تروریستی مستقر در سوریه به خود نگرفته‌اند و در قالب گردان‌هایی با نام‌هایی مانند گردان‌های سلطان سلیم، سلطان محمد فاتح، سلطان مراد و مانند آن به ائتلاف‌های موقت و منطقه‌ای با دیگر گروه‌های درگیر با دولت سوریه همکاری می‌کنند.
بعد از تشویق اقدامات آلپ ارسلان چیلیک از سوی پدرش که از سال گذشته در رسانه‌های مخالف اردوغان انعکاس یافته است، سخنان دولت باغچه‌لی بعد از سرنگونی هواپیمای روس و حمایت وی از حزب رقیب یعنی حزب عدالت و توسعه اردوغان و داوداوغلو، زاویه دیگری از نوع دخالت ترکیه در سوریه، یعنی نگاه قوم‌گرایانه ترکیه در سوریه و عراق را نشان می‌دهد.
باغچه‌لی مدعی شده است که بمباران منطقه سقوط هواپیمای روس را حرکتی دانسته که صبر ترکیه را تمام کرده است زیرا ترکیه نمی‌تواند کشته شدن ترکمن‌ها را تحمل کند.