فرناز امیراصلانی، روان‌شناس گفت: اگر در زندگی همسرتان کسی هست که وی را رقیب خود می‌دانید (مادر یا خواهر) به‌جای بحث‌های مکرر و عیب‌جویی، با او مهربان باشید.
اگر به خاطر عواطف منفی(درست یا غلط)، مدام از خانواده همسرمان گلایه کنیم، پس از مدتی به جایی می‌رسیم که نه تنها کسی به حرف‌هایمان گوش نمی‌دهد، بلکه روز به روز بی‌قرارتر شده و رنج‌مان افزون‌تر می‌شود. در واقع، عیب‌جویی پس از مدتی به کوله‌باری از حرف‌های تکراری و فاقد خریدار تبدیل می‌شود، از همین‌رو بهتر است قبل از دیگران، دیدگاه خودمان را تغییر دهیم.
بسیاری از حسادت‌های مختص زندگی مشترک، زائیده وهم و خیال هستند و پایه و اساس ندارند. از این‌رو، اگر در پی درمان آن نباشیم جز این‌که خود را آزار داده‌ایم چیزی عایدمان نمی‌شود. این در حالی است که متأسفانه حسادت در زنان بسیار پررنگ‌تر از مردان است و می‌تواند عشق و مسئولیت‌های زنانه و مادرانه در محیط خانه را تحت‌الشعاع قرار دهد.
البته هر مردی موظف است در برابر خانواده خود به همسرش احترام بگذارد و زمینه را برای بروز شک، حسادت و سوءظن فراهم نکند. در واقع بسیاری از عواطف منفی در نتیجه رفتار غلط یکی از طرفین شکل می‌گیرد. در حالی که هر چه فضای رابطه زوجین با خانواده طرف مقابلشان صمیمی‌تر باشد، اعتماد دو طرف به یکدیگر نیز بیشتر شده و حتی تأثیر غیرمستقیم روی پایداری زندگی مشترک و موفقیت اجتماعی زن و مرد دارد.
امیراصلانی روان‌شناس افزود: افرادی که حسد، شک و بدگمانی در دل‌شان لانه کرده علاوه‌بر خود طرف مقابلشان را به‌شدت عذاب می‌دهند و فرصت دستیابی به آرامش را از خانواده می‌گیرند. از همین‌رو، اگر زن یا مردی با وجود تلاش‌های بسیار نتوانست از حسادت‌های بی‌جای خود رهایی یابد بهتر است قبل از تیشه زدن به ریشه‌های روابط زناشویی، از یک مشاور مجرب استمداد طلبد.
اگر زوجین بخواهند احساسات‌شان را با هم تقسیم کنند باید در ابتدا همدیگر را درک کنند و در صدد زجر دادن یکدیگر با بدبینی و حسد برنیایند. در واقع ابراز علاقه به هر شکلی که باشد می‌تواند پایه و اساس زندگی مشترک را تحکیم ببخشد از میزان فاصله بین یکی از زوجین و خانواده طرف مقابل بکاهد.
ایسنا