صندل‌های بندی

با صندل‌ها شروع می کنیم. باید به زمان‎های دور، دوران مصر باستان برویم. دورانی که آنها پوششی پاپیروسی به پای خود می‌کردند. این صندل‌ها، اولین کفش‌های واقعی هستند که سرسختانه باقی ماندند و وارد تاریخ مد شدند. هر روزه در رژه برندها، این صندل‌ها را به پای مانکن‌ها می‌بینیم و چهره‌های شناخته‌شده‌ای هم چون کیت موس و سینا میلر نیز از جمله کسانی هستند که صندل‌ها، جزو کفش‌های مورد علاقه تابستانی‌شان  هستند. شرط می‌بندیم که این صندل‌ها دقیقا همان چیزی است که رومی‌ها برای یک استفاده نظامی طرح‌ریزی کرده بودند.

کفش‌های نوک تیز قرون وسطایی

میوچیا پرادا، از این دوره برای کفش‌هایش الهام گرفت. در قرون وسطا، بلندی پاها با جایگاه اجتماعی در رابطه بود. به همین دلیل کفاشان سعی می کردند کفش‌هایی با نوک بلند خلق کنند. امروزه نیز این کفش‌ها در دنیا فراگیر شده است. البته مدل آنها، مطمئنا منطقی‌تر از قرن 15 است.

کفش‌های شیک قرن 18

در سال‌های 1700، زنان ثروتمند، از خانه خیلی خارج نمی‌شدند. آنها معمولا کفش‌های راحتی از جنس ابریشم به پا می کردند که با برودری‌ دوزی‌های ظریفی تزئین می‌شد. این کفش‌ها یک جلد چرمی داشت که هر گاه می‌خواستند از خانه بیرون بروند آنها را به پا می‌کردند.
در سال 2006 مانولو بلانیک، طراح معروف کفش برای فیلم ماری آنتوانت، پیشروی مد در قرن 18، به کارگردانی سوفیا کوپولا دست به بازآفرینی مجموعه کفش‌های این ملکه فرانسوی زد.

بوت‌های بارانی

در اصل، این کفش‌ها را اولین بار یک دوک انگلیسی به نام ولینگتون در سال 1817 به پا کرد. آنها اولین کفش‌های کائوچویی بدین سبک بودند که پیش از آن استفاده شده بود. با این وجود، ستاره‌هایی مانند کیت ماس سبب محبوبیت این مدل کفش شدند. برند هانتر، تولیدکننده کفش‌های بارانی، مهم‌ترین برند تولید این نوع کفش‌هاست.

کفش‌های چوب پنبه‌ای

سالواتوره فراگامو، طراح ایتالیایی در سال 1938 که رژیم فاشیست، کشور را از چرم قابل بهره‌برداری خالی کرده بود، کفش‌های چوب پنبه‌ای را خلق کرد. این استایل کفش از آن زمان، دور دنیا را پیمود و از آن زمان به بعد، جزو انتخاب‌های چهره‌های سرشناسی همچون کیم کارداشیان و کیت میدلتون قرار گرفت.

کفش‌هایی با پاشنه‌های سوزنی

در سال‌های 1950 بود که این کفش‌ها بسیار معروف شد و نام یک چاقو که تیغه‌ای هم چون سوزن  داشت را بر روی آن گذاشتند: استیلتو.
این مدل کفش در قرن هجده نیز وجود داشت اما راجر ویویر بود که به آن زندگی دوباره داد و باعث گسترش آن شد. کریستین دیور در آن زمان در صدد پرده‌برداری از یک مدلی بودکه آن را نیو لوک نام‌گذاری کرده بود. ویویر با تولید این مدل کفش برای دیور، ظاهر این مدل را کامل کرد. این استایل کفش، در تمام سال‌های دهه 90 رد خود را به جا گذاشته است.

کفش‌های آگ

تا سال 1978، کفش های آگ مخصوص موج سواران استرالیایی بود. آنها وقتی از آب خارج می‌شدند برای این که پاهای خود را گرم کنند این کفش‌ها را به پا می‌کردند. کم کم، این برند در صدد صادرات این مدل کفش برآمد و در آغاز سال‌های دهه 2000 فروش بسیار زیادی کرد و تمامی ستاره‌های هالیوود، این مدل کفش را بین دو سکانس فیلم‌برداری یا در تعطیلات به پا می‌کردند.

بسکت

از سال‌های دهه 50 بود که فروش کفش‌های ورزشی افزایش یافت، اما کفش‌های تنیس در سال‌های 80، با جین فوندا و مد ایروبیک بود که وارد دنیای مد شد. هر چقدر که این کفش‌ها محبوب‌تر شدند و چهره‌های سرشناس بیشتری آنها را می‌پوشیدند، مارک‌های بیشتری به تولید این کفش‌ها می‌پرداختند. برندهایی مانند New Balance, Stan Smith, Nike ou Reebok

صنعت کفش در ایران

در ایران نیز استفاده از کفش، سابقه‌ای بس طولانی دارد. طبق سنگ نوشته‌هایی که از ایران قدیم به دست آمده است، مادها اولین قومی بودند که کفش به پا می‌کردند. این کفش‌ها مثل جوراب‌های چرمی بود.
در دوران هخامنشی، شاهان کفش‌هایی قرمز رنگ، سربازان کفش‌هایی زرد رنگ به پا می کردند و ماهیگیران کفش‌های جلوبسته و موبدان چکمه‌هایی با پاشنه به نسبت بلند می‌پوشیدند.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید این مردهای ایرانی بودند که کفش‌های پاشنه بلند را با خود به اروپا بردند. در دوران صفویه طرز لباس پوشیدن ایرانی‌ها به ویژه در غرب اروپا مورد توجه قرار گرفت و کفش‌های آنها هم وارد فرهنگ اروپا شد.
در دوران صفویه و قاجار نیز انواع مختلفی از کفش وجود داشت. هر شهری، با توجه به آب و هوا و مواد در دسترسش، نوع متفاوتی از کفش می‌دوخت. به طور مثال، در کردستان از نخ و کنف گیوه می‌ساختند یا این که در جنوب ایران، کفش‌هایی از برگ نخل می‌ساختند. با ورود سفیران خارجی در زمان صفویه بود که طرز پوشش آنها در بین ایرانیان رواج پیدا کرد. از کفش‌های قدیمی ایرانیان می‌توان به چاروق، گیوه، نعلین، ارسی، سگکی، صندل، قُندره و دهان‌دولچه‌ای اشاره کرد.

امروز ما همه مدل‌های کفش‌ها را می‌خواهیم!

مد، به راستی همیشه تکرار می‌شود و هرگاه که به آخرین گرایش‌های مد کفش نگاهی بیاندازیم، این چهل هزار سال تاریخ را در آنها خواهیم دید. با نگاهی به کمد لباس‌تان خواهید دید که حداقل یک جفت کفش پاشنه سوزنی، آگ، بسکت، بوت‌های بارانی و صندل را دارید و تمام تاریخ مد، یک جا در کمد شما گردآمده است. هر چند که احتمالا جای کفش‌های ایرانی در این کمد خالی است. با وجود این که در سال‌های اخیر  به صنعت کفش ایرانی توجه بیشتری شده است، اما باز هم آن طور که شاید و باید به آن پرداخته نشده است و امیدواریم در آینده نزدیک بیشتر و بیشتر دین خود را به این صنعت که از روزگاران قدیم به ما رسیده است، ادا کنیم.

مد آنلاین