ساکی در زادگاهش ایتالیا که به سرزمین “کاتاناچو” (فوتبال دفاعی یا به عبارتی بتونی) شهرت داشت، تحولی بزرگ به وجود آورد.او با الهام گرفتن از فوتبال هلند به تیم آ ث میلان لباسی تاکتیکی و تهاجمی پوشاند که تا آن زمان در لیگ ایتالیا مرسوم نبود.این سرمربی‌سرشناس برای تحقق ایده‌های خود از جمله از محور هلندی در تیم میلان بهره برد که از فرانک رایکارد (دفاع)، رود خولیت (خط میانی) و مارکو فان باستن (نوک حمله) تشکیل شده بود.
پائولو مالدینی و فرانکو بارسی از دیگر ستارگانی بودند که در آن زمان در تیم آ ث میلان توپ می‌زدند.علیرغم وجود ستارگان متعدد در تیم میلان این خود تیم بود که به عقیده ساکی در کانون توجه قرار داشت و نقشی کلیدی بازی می‌کرد. میلانی‌ها برای اجرای اندیشه‌های ساکی می‌بایست همگی دفاع می‌کردند، از قابلیت‌های پاس‌دهی بالایی برخوردار می‌بودند و همگی در حمله مطلق شرکت می‌جستند.
ساکی ۱۱ بازیکن تیم فوتبال را واحد می‌پنداشت. او در یکی از مصاحبه‌هایش گفته بود: «تصور اینکه به ۱۱ بازیکن یاد بدهم که چگونه با یکدیگر و همزمان مثل یک بازیکن در زمین حرکت کنند، هنوز هم مرا متهیج می‌کند.»
آریگو ساکی در سال ۱۹۹۱ در پی موفقیت‌هایش با آ ث میلان سکاندار تیم ملی ایتالیا شد و تا سال ۱۹۹۶ نیز به عنوان سرمربی لاجوردی‌پوشان فعالیت داشت. کسب عنوان نایب‌قهرمانی در جام جهانی ۱۹۹۴ در آمریکا بزرگ‌ترین موفقیت او در این مقام محسوب می‌شود. در فینال آن دوره از بازی‌ها ایتالیا از برزیل شکست خورد، البته در ضربات پنالتی.ساکی چندین سال است که به فعالیت‌های حرفه‌ای خود به عنوان سرمربی یا مدیر ورزشی پایان داده، اگر چه هنوز هم از مهمان مراسم و رویدادهای مهم فوتبال است.او در مصاحبه‌ای گفته از دوران بازنشستگی‌اش لذت می‌برد و حقیقتا دوست نداشته “پولدارترین مهمان آرامگاه باشد.”