این موضوع برای ریان جذاب بود تا جایی که تصمیم گرفت، پروژه عکاسی خود را به لبخند ویتنامی ها اختصاص دهد.او به سراسر ویتنام سفر کرد و پرتره هایی زیبا از چهره های شاد و متبسم آنها را به ثبت رساند و در مجموعه ای به نام «لبخندهای پنهانی» به چاپ رساند.

این عکاس فرانسوی سه سال در «هانوی» پایتخت ویتنام زندگی کرد و به گفته خود، راز شاد زندگی کردن را از آنها آموخت.

ریان تلاش کرد تا بر این لبخندها متمرکز شود؛ لبخندهای پنهانی که در سراسر صورت پخش می شوند و اگر چه با دست جلوی آنها گرفته شده اما تمام چهره ی آنان را به سیطره ی خویش درمی آورند.

او گفت مردم ویتنام خوشبین و مثبت اندیش هستند و نیروی مثبتی ر ا به اطرافیان می بخشند.
عکاس لبخندهای پنهانی می گوید، دختران ویتنامی به خاطر حجب و حیا و کهنسالان و سالخوردگان برای پنهان کردن دندان های شکسته و یا ریخته شده شان، دست هایشان را در هنگام لبخند زدن جلوی دهان هایشان می گیرند.