بحث و تجزیه و تحلیل درباره محور آسیا و پاسیفیک آمریکا خیلی زیاد است٬ اما من خودم را به اتحاد نظامی بین استرالیا و آمریکا و پیامدهای آن برای استرالیا و خطر جنگ در منطقه محدود می کنم .

امروز جهان بوسیله جنگهای امپریالیستی٬ جنگهائی با نیابتی ها(پروکسی) های امپریالیسم و تهدیدات جنگی ازهم پاشیده شده است. در پس اکثر جنگهای بزرگ تجاوزکارانه٬ اشغال گرایانه٬ و تغئیر رژیم٬ دست امپریالیسم آمریکا و شرکت های چند ملیتی٬ بانک ها و مؤسسات مالی قرار دارند. در مرکز این جنگ ها٬ سیری ناپذیری سرمایه داری انحصاری است که به تسخیر منابع طبیعی٬ بازارهای جدید٬ کار/ کارگر ارزان و توسعه مناطق جدید سرمایه گذاری برای سرمایه نیاز دارد. کشورهای مستقلی که در برابر خواسته های قدرت های امپریالیستی حاضر به تسلیم نشوند٬ مانند مورد لیبی٬ سوریه و عراق٬ به گونه ای وحشیانه مورد حمله قرار گرفته٬ درهم شکسته و ویران شده اند. در جائی که مقاومت دولت و مردم کشور مستقل وجود دارد٬ قدرت های امپریالیستی٬ دست نشاندگان فاشیست خود را جهت سرکوب مردم نصب می کنند٬ تفرقه می اندازد٬ فتح می کنند٬ منابع و ثروت کشورهای مستقل را غارت می کنند…

رقابت شدید

قدرت های بزگ آمریکا و اتحادیه اروپا با تبانی علیه کشورها و مردم مستقل جنگ به راه می اندازند٬ و همزمان٬ در تقسیم مجدد و تسخیر منابع جهان٬ بازارها٬ کار/کارگر ارزان و نفوذ حوزه های سیاسی و اقتصادی در رقابت شدید با یکدیگر هستند.

این است آن چیزی که جنگ های تجاوزکارانه و اشغال گرایانه را بوسیله قدرت های امپریالیستی و پروکسی هایشان به راه می اندازد.

منطقه آسیا و پاسیفیک با تمام شاخص ها در حال تبدیل شدن به یک مرکز اصلی دیگر رقابت اقتصادی در قرن ۲۱ است.

آمریکا بیش از ۱۰۰۰ پایگاه نظامی و تأسیسات اطلاعاتی/جاسوسی در سراسر کشورهای جهان و هر قاره دارد٬ که به طور عمومی آشکار و افشا شده اند. در سراسر جهان تعداد بسیار زیادی پایگاه های نظامی آمریکائی سری یا مخفی وجود دارد. حداقل ۳۰۰ عدد از پایگاه های شناخته شده آمریکا در آسیا و پاسیفیک: ژاپن٬ کره جنوبی٬ استرالیا٬ گوام٬ زلاند نو٬ تایلند و ویتنام هستند. حتی قبل از این که آمریکا محور آسیای خود را در سال ۲۰۱۱ اعلام کند٬ بیش از۳۲۰ هزار (سیصد و بیست هزار) پرسنل نظامی و تفنگدار دریائی آمریکائی از قبل در آسیا و پاسیفیک مستقر شده بودند. با اعلام انتقال ۶۰ درصد از ارتش آمریکا به آسیا و پاسیفیک تا سال ۲۰۲۰ ٬ تعداد نیروی های دریائی٬ هوائی و زمینی آمریکائی در پنج سال آینده خیلی بیشتر افزایش خواهد یافت.

اوباما رئیس جمهور آمریکا در ماه نوامبر سال ۲۰۱۱ از استرالیا بازدید کرد تا برای اولین بار سیاست خارجی جدید آمریکا را با نام محور آسیای آمریکا به طور عمومی اعلام نماید. این اعلامیه با ذوق و شوق یک معامله بزرگ و پر سرو صدا از طرف جولیا گیلارد٬ نخست وزیر وقت استرالیا و به همان خوبی٬ اپوزیسیون چابلوس٬ ائتلاف احزاب لیبرال و ناسیونال(ال ان پی) روبه رو گشت. هیلاری کلینتون٬ وزیر امورخارجه آن زمان آمریکا در اکتبر ۲۰۱۲ نیز سواحل استرالیا را مورد لطف قرار داد تا با تأکید مجدد٬ اتحاد نظامی بین استرالیا و آمریکا را تقویت نماید. او از چاپلوسی دو حزب اصلی استرالیا و حمایت بی چون چرای آن ها از فراهم ساختن شرایط جنگ بزرگ دیگر آمریکا و ادغام ارتش استرالیا در ماشین جنگی آمریکا تقدیر کرد. لازم بیادآوری است که هردو اطلاعیه اوباما و کلینتون در پارلمان استرالیا قرائت شد. هیچ نیازی به بحث در مجلس و برای عموم٬ یا پرسش و پاسخ وجود نداشت٬ چون فقط طرح های استراتژیک آمریکا و نقش استرالیا را به عنوان معاون کلانتر یا ژاندارم آسیا و پاسیفیک به خطر می انداخت .

پیشینه طولانی

از زمان جنگ جهانی دوم٬ دولت های متوالی استرالیا در سرسپردگی و تسلیم در برابر سلطه اقتصادی و نظامی آمریکا دارای سابقه طولانی هستند و قبل از آن هم تابع استعمار و امپریالیسم بریتانیا بودند.

واقعاً محور آسیا و پاسیفیک آمریکا درباره چیست؟ درباره حفاظت و گسترش سلطه اقتصادی آمریکا٬ شرکت های چند ملیتی و بانک های انحصاری آمریکا در منطقه است. رشد سریع اقتصادی و نفوذ چین هژمونی سیاسی و اقتصادی آمریکا را در منطقه به خطر انداخته است.

مشارکت ترانس پاسیفیک (تی پی پی)٬ سمت و سوی اقتصادی محور آمریکا در آسیا و پاسیفیک است که توسط آمریکا و شرکت های چندملیتی و بانک ها به پیش برده می شود. این سیاست٬ بی رحمانه بر ۴۰ درصد از جهان و تقریباً یک میلیارد انسان تحمیل می شود. تی پی پی به دنبال بازکردن بازارها و مناطق سرمایه گذاری جدید٬ برای شرکت های بزرگ٬ بانک ها و مؤسسات مالی غول٬ با تشدید و گسترش استثمار مردم و محیط زیست٬ جهت بدست آوردن حداکثر سود است.

توماس فریدمن٬ اقتصاد دان معروف آمریکا و مقاله نویس نیویورک تایمز در سال ۱۹۹۹ گفت:« دست پنهان بازار هرگز بدون مشت آهنین نظامی پنهان٬ کار نمی کند. مک دونالد ها نمی توانند بدون مک دونالد داگلاس٬ طراح اف ۱۵ شکوفا شوند و مشت آهنینی که جهان را برای فن آوری های سیلیکون والی امن می کند ارتش آمریکا٬ نیروی هوائی٬ دریائی و سپاه تفنگداران دریائی است.»

فریدمن به روشنی نشان می دهد که قدرت اقتصادی آمریکا نمی تواند بدون حمایت ارتش آمریکا حفط شود و پیش برود.

در چند سال گذشته٬ آمریکا توجه بیشتری به آسیا و پاسیفیک داشته است. کورت ویلیامز٬ معاون اداره امور شرق آسیا/آسیای شرقی و پاسیفیک٬ به کمیته امور خارجی مجلس در اکتبر ۲۰۱۱ گفت:«… ما شاهد ظهور مجدد آسیا و پاسیفیک به عنوان کلید تئاتر اقتصاد و سیاست جهانی هستیم … به همان گونه ای که آسیا ترقی می کند٬ نقش آمریکا نیز باید در آن افزایش یابد.»

هیلاری کلینتون به محور به عنوان « رفتن به سوی استقرار دیپلوماسی » اشاره می کند٬ که «با گسترش تجارت و سرمایه گذاری٬ حضور پایگاه نظامی گسترده و پیشبرد دمکراسی و حقوق بشر را جعل می کند.»

در طول ۶۰ سال گذشته٬ از زمان جنگ جهانی دوم٬ آمریکا و شرکت هایش از نظر افتصادی و نظامی بر منطقه آسیا و پاسیفیک تسلط داشته اند. آن ها قادر بوده اند که آن قدرت را بر کشورها و مردم منطقه از طریق دولت های دست نشانده در ژاپن٬ استرالیا٬ کره جنوبی٬ فیلیپین و غیره حفظ کنند. با این حال٬ آمریکا٬ اگرچه از نظر نظامی هنوز یک ابرقدرت است٬ اما از نظر اقتصادی٬ به علت بدتر شدن تضادها و بحران های اقتصادی سرمایه داری خود٬ در حال رکود است.

آمریکا تا سال ۲۰۲۰ ٬ شصت درصد از نیروهای نظامی٬ دریائی٬ هوائی٬ و زمینی خود را از سراسر جهان به آسیا و پاسیفیک انتقال می دهد. پایگاه های جدید ساخته خواهد شد٬ پایگاه های موجود به روز رسانی و گسترش یافته٬ و پایگاه هائی که از قبل توسط جنبش های مردمی از خدمت خارج شده و بسته شده بودند٬ دوباره باز خواهند شد. برای مثال: پایگاه هائی که در فیلیپین هستند.

استرالیا و پایگاه های آمریکا

محور٬ استرالیا را تقریباً به یک پایگاه نظامی آمریکا تبدیل می کند که سکوی پرتابی برای جنگ های امپریالیستی آمریکاست. در حال حاضر٬ نیروی نظامی و تأسیسات اطلاعاتی استرالیا به طور رسمی به روی کشتی های جنگی آمریکا٬ زیردریائی های هسته ای٬ نیروی هوائی آمریکا٬ جمع آوری اطلاعاتی و جاسوسی از کشورهای دیگر و مردم باز است. تأسیسات مشترک نظامی بین آمریکا و استرالیا تنها در نام «مشترک» هستند ولی در واقع٬ تأسیساتی هستند که توسط آمریکا اداره می شوند و زیر دستور و رهبری آمریکا قرار دارند. به روز رسانی تأسیسات نظامی استرالیائی موجود به تجهیزات نظامی با تکنولوژی بالا و جدید٬ ایجاد و حفاظت از پایگاه های جدید و میزبانی تفنگداران دریائی آمریکا٬ در جهت آماده ساختن و راه اندازی جنگ های پیشگیرانه٬ بطور عمده توسط مردم استرالیا٬ و از طریق مالیات ما پرداخته خواهد شد٬ درست مانند مردم ژاپن که در بیش از ۶۰ سال گذشته٬ در حال پرداختن مخارج پایگاه نظامی غول پیکر آمریکا در اوکیناوا هستند.